Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/110

102

Kag si Claudio mong’ gaunong, sa mapintas

nga palad

Bayaan mo, kag gugma niyang’ iya sang

utod?

Ayhan ang amay nimo ni Jove sia kinuha

Agud makig-ambit ka sa isa ka puloy-an

Sa akon, makapahuway kag manginmalipayon.

Akon nian ginahandum ang imo nga

pag-unong

Diri sining’ siudad nga puno’y kabalaslan;

Ikaw, wa’y kabalaslan! Wa’y hidait bayaan

Nimo ako? Kag si Claudio? Kag sa paghigugma mo

Yana’ng napakita mo? Nagakadlaw ikaw

Sa handum kong’ ginhuptan? Kon bilangon

lang naton

Gugma mong’ mainunungon sa amay mo

ginpakita;

Labi tang’ naluyagan. Apang tan-awa,

Flavio:

Abi sa imo paglagaw imo sia masug-alaw;

Nga ikaw iya makita kag di ka kilalahon?

Ano’ng pagkilala mo nga sia imo kadugo?

Ano nga mga pat-in ang mahatag mo sa

iya?

Huo; wala’y pulos ang imo pagpangita. . . .

Kag imo napangita ang imo kalainan. ..

FLAVIO. Ang mga diwa ayhan, sa ulihe mamati

Sa masubo kong’ taghoy, malulong’

pangamuyo,

Nga makalipay sa akon, magtan-aw sa kay

tatay.

Sarang matabo ayhan ang ginapanumdom

mo;

Kay ang kamatuoran sang ginsiling ko sa imo

Nga ako ginbulag nila sa iya sang bata pa

Sa higad sang suba diin ya ako ginbutang

Sang buot ya tabukon ang lunangon nga

tubig.

Sang sia nakaabot na sa pangpang nga

pihak