Nga sakop kag mga utod sa among' pagtuluohan,
Nga sa kahidaitan sang Roma, si Domiciano
Nagpakita nga sia labing' makaluluoy
Kag mabangis nga anak. Si Tito maluluy-on,
Apang wala'y katarong kag wala'y kabantugan.
Ang pagkamaluluy-on luyag sang mga hari.
Mga salang' pabay-an nga dili pagsilutan
Di buhat sa kaluoy sa isang' nagahigugma
Sang katarong. Ang mga pagbulot-an gasumbong
Sa iya sing masupok kag ini ang masinggit
Sa langit nga'ng kapintas gingamit nga kaluoy!
Kon si Eustaquio naglapas, ang mga pagbulot-an
Ni Trajano matum-ok sa iya; ikaw ang sa iya
Bagay nga magbulos. Si Jupiter gabuot
Sa imo sa kalangitan, kag ikaw sa kay Jove
Malipayon kag hilway nagagahum sa duta!
Ang duta may hidait, kon mga pagbulot-an
Nga matarong may iya sia sang isang' pagtuo.
ADRIANO. Sugiri ako, Cornelio, si Jupiter bala
Gatamod sa aton sa langit diin sia gamando?
CORNELIO. Maayo nga butang sa Roma nga magpati
Ang tanan nga si Jove sa aton nagatulok.
ADRIANO. Apang sa dakharian dako'ng bulig ni Eustaquio!
CORNELIO. Kon batok sa mga diwa, sia wala gahatag
Maskin ano nga bulig sa Roma sa inaway!
Sa iya halimbawa nahimo yang' magtuo
Madamo sa kay Kristo niyang' pagtuluohan;
Kag pagdugang sing bag-ong' panaksi sa pagtuo
Samaron niya'ng Roma. Kon ang sa kay Trajano
Pagbulot-an kag butkon mong' makusog sarang
