Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/126

118

TITO. Ginuo, pagkadamo.

Mga manggad sa langit daku kong’

naluyagan

Sa sina di nauyonan ko’ng imo nga kakahas.

Nahigugma ko’ng Diwa, sarang ya ako

mahimo

Nga masadya’g manggaran: gani ginasikway

ko

Ang natanyag mo sa akon kag pagtuo kay

Jove.

ADRIANO. Apang nagatug-an ka mag-unong sa gahum

ko.

TITO. Kag sa liwat, ginuo, natug-an ko ina sa imo;

Diri ikaw may Tito, nga magsunod gahandum

Halimbawang’ dungganon sang iya nga

amay.

Kag sa gihapon luyag sia nga magtuman sa

imo.

Kabay pa magpakita sa imo ang hinangiban

Nga puti nga nahil-ob hublas nga mga

kaaway!

Kag subong sang amay ko> ipakita ko sa imo

Ang dughan kong’ puno paling’

mahimayaon . . .

ADRIANO. Kag ngaa man wala ka gapakig-unong sa

akon?

Di mo luyag magtuo sa amon mga diwa?

TITO. Ina di luyag sang Dios.

ADRIANO. Taliaway ka nakon,

Nga ako man kay Jupiter: gani taliaway ka

man

Sina’ng akon nga diwa.

TITO. Ginuo, di mahimo

Nga ako magsumolunod niya, bisan man

nimo.

Ayaw ka na paghambal sa akon kay Jupiter.

Luyag ko nang’ madula kon ginahandum

nimo.

ADRIANO. Maayo. Mapatay ikaw sa silot nga

magaantos,