Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/137

129

Sang aton nga Dakhari; sa imo man

gapintas ka?

Kag sarang ko masulit sa imo ang kay Fausto

Masubo mong’ ginsugid nga imo gin-agihan?

Wala ka ayhan gabatyag sang mga

kalainan

Nga naaguman nimo sa imo pagsunod

Sa bag-ong’ Diwa nga indi nakilala sa Roma?

lya ikaw ginlikaw sa mabangis nga silot

Nga ginpaagum sa imo ni Jupiter nga

naakig?

Ang manggad sang amay mo tanan

nagkalawala;

Ikaw ginsilutan nga magbiya sa imo duta,

Kag nagpanglakaton ka sa iban nga mga

duog

Diin ikaw naggamit makahuloyang’ sadol

Nga ikaw nananyagtanyag trigo sa mga

tawo,

Nga’ng matig-ang’ arado ginaguyod sang

baka.

Indi ko man :malimtan kon paano’ng

pagkadula

Anak mong’ nalulotan sa malayo nga

talon. . .

EUSTAQUIO. Untati na ina,

Flavio! Ngaa sa amayng’ may sakit

Imo ginapadumdom batyay nga

handumanan

Sadto nga hitabong’ mabangis pa sa silot?

Luyag mo ako magkagha, nga ikaw

ginhigugma ko

Subong isang’ amay sa anak niyang’

palangga?

Apang, ay! sa imo ngalan lamang

madumdoman ko

Ang akon anak. Apang indi yadto isang’

silot

Sang inyo mga diwang’ di-tunay’ng kalaot ko.

Ikaw, Dios ko, Ikaw, Ginuong’ Jesucristo,

Imo nga ginsilutan sala kong’ nagliligad,

Tungod kay ako sadto bulag, makaluluoy,