Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/147

139

Mga amay sang imperyo, kag ang mga

romanhon

Nga gapahatungod sang pagdaog nila kay

Jove,

Di kaasoyng’ mapintas ka, haring’ wa’y

kabalaslan,

Kay sila nagatuo sa dakong’ mga diwa

Kag indi sa kay Kristo nga naludhan ni

Eustaquio....

Tan-awon lamang nimong’ labi mo siang’

napahog

Tapat nga di mahadlok sa imo inang’

sinubol.

Kag ang Roma karon di kaantos maghulat

Pagtan-aw kon naapinan mo’ng balaan nga

sugo

Sang daku nga Trajano, kag kon may

pagtaha

Ang bilidhon mong’ dughan sa aton mga

diwa.

Ang Roma nagatuo si Jove sa iya gaapin,

Gasakdag sang malapad niya nga dakharian;

Gani, nagayob sia sa aton mga diwa,

Gahigugma, gatahod daku sa mga diwa. . .

ADRIANO. Tungod sini si Eustaquio akon gindumilian

Nga maggwa sa luwas sang daku kong’

palasyo,

Kon di sia magkilala nga tungod sa kay Jove

Naaguman ya’ng madamo nga mga

kadalag-an.

CORNELIO. Di ’ya ina pagbuhaton; apang may

padihutan

Nga matigayon nga sia magsunod sang

sugo mo.

ADRIANO. Nano?

CORNELIO. Ipapatay nimo’ng anak yang’ si Tito,

Kag kahadlukan niya kaakig mong’ may

kakugmat,

Kay nadulman kag sa iya paglahog sa imo

abi ’ya

Nga indi mo na gid sia paghatagan sing silot,

Kag pagahadlukan sia, kon sang kamatuoran

Sang imo nga kaakig iya gayod nakita.