Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/153

145

Luyag nimo liwat nga makigbulag sa akon?

EUSTAQUIO. Diwa’ng naghiugyon sa aton> mahal nakon

nga Flavio,

Sa inadlaw kong’ tiglumbos nga puno sing

hidait,

Kag sarang ka gihapon nga makapakigbuylog

Sa utod nimo kag sa akon, Flavio, didto sa

Langit.

Kay sining’ pangabuhi, wa’y pulos, di

mapaktan,

Nalimot na ikaw sa lanubo mong’ dughan

Sang ikaw lamharon pa, nagtuon ka sang

matam-is

Nga mga balatyagon ni Kristong’

pagtuluohan.

Ang nahaunang’ isip nga sa imo

panumdoman

Amo ang ginsulat, iya sang matuodtuod

Nga Tagtuga. Patiha, ako Flavio, patiha

Ang isa ka amay: mangabuhi ikaw

Tuman ka malipayon, kon imo pagasundon

Sulondan nga langitnon balaan tang’

pagtuo.

Ako gatuad sadto sa panuigon kong’

hamtong

Akon nga ginkalimtan mga diwa, nagtuo

Ako sa pagsulondan sang Wala’y

Kamatayon.

Kristuhanon subong man ang mahal mong’

iloy...

FLAVIO. Diin ang iloy nakon, luyag ko sia makita?

EUSTAQUIO. Natapos malipayon ang iya kinabuhi,

Nga sia nagmainunungon sa Diwa nga

dalayon.

Sia gapuyo sa Langit kag gapangagda sa

aton

Sa iya malipayon, duog nga makaluloyag.

Nakadumdom ka, Flavio, kon ano’ng

paghigugma

Niya sa imo? Makita naton sia sa ganhaan

Sina nga ginharian, maanyag sa adlaw,

sa bulan,