Ginatugyan ko sa Imo, Diwa, mahal nga amay ko
Kag ang akon kalag batuna sing may kaalwan."
Ini ginhambal nakon, kag ang mga taliaway
Nagbukas sa duha ka leon sang mga pintal
Nga mabangis dumuksol padulong sa tunga;
Akig ginhulag nila malagbang' bungaybongay
Kag ang ila mga ikog naghulag nga may pahog;
Kag nagngulurob subong daguob nga magahod
Mga gutom lumukso sa sulod sang nakawaan.
Ngipon kag kuko nila pinakita sa akon;
Apang pag-abot sa akon, wala sila maghalit,
Nga ila ako gin-angga sing tuman kalulo.
Kag sila nagmabuot kag lunsay mga maanta
Makatlo nga ginsag-id pula nilang likod
Sing mahinay gid lamang sa tuo ko nga kilid.
Kag mabuot gintulok nila ako nagpahuway
Humigda sa balas sila nga naghulugsoy...
EUSTAQUIO. Mga butang sang Diwa nga di mas-a matungkad!
Ikaw sa mga leon ang nagapahagop;
Ilang' tagipusuon sa hambal mo gahumok
Kag sa mga banyaga ginapatig-a mo man!
Sining' katingalahan, tahura'ng Ginuo mo (kay Tito)
Kag pasalamati Sia kay ikaw ginlwas Niya.
Bulag nga Roma! Buksi nadulman mong' mata
Kag kilalaha'ng Diwa sang mga kristuhanon.
Apang, sugid ka, paano ang imo pag-abot?
TITO. Kabilugan sang banwa sa hitabo nagdayaw
Kag dalidali dayon ako man ang tumindog,
Nga kumadto padulong sa mga nagabantay
Mga ganhaan nga ayhan tungod sa imo, amay ko,
Ila ako binayaan. Kag nagkadto ako sa imo
Sa matadlong nga alagyan. Tumana, Ginuo ko,
