Sa ginsiling ko sa imo, tungod sa isa ka hari
Nga karon ginalisdan kag tungod man sa Roma
Sa daku nga kaluyag: agumon ko’ng maayong’ padya?
Tungod sini dapat pa ako manginmatay, maaway;
Kay ini tungod lamang sa isa ka kailo.
Tungod sa Dios kong’ gaagda sa akon sa lya himaya
Labi pa’ng utangon ko sa Diwa nga masanag!
Kag labot pa, si Adriano indi makapabangon
Sang lawas ko sa kutkot nga nakalimutan na
Kag di makapuyo sia sa danayng’ malipayon
Subong sang ginahatag na sang Diwa sa akon.
Pabay-i ako magkadto sa aton mga hulot
Agud mahambalan ta ang mahal tang’ pagtuo...
Sa tinion nga inoglumbos sining’ akon kabuhi...
CLAUDIO. (Ginsal-utan sia) Tinion nga katapusan sina’ng imo kabuhi?
Pagpanumdom ka, Flavio, binagbinaga’y maayo.
FLAVIO. Ako nagapanumdom kag nagakasubo gid
Mahal nga abyan nga indi ka makaagum upod sa akon
Bahin nga malipayon sang bugay nga langitnon.
Sagapon ta’ng hidait sa balaan nga langit!
CLAUDIO. Langit di ko nauyonan. Labi’ng gugma ko sa imo
Sangsa pagbanta nimo, Flavio. Ano kahapdi!
Tungod ginhigugma ta, nagahibi ako nian!
O dughan nga mapintas, dimabaluson, matig-al
FLAVIO. Indi tuman katig-a nga sa imo di kabatyag
Sang daku nga kasakit nga akon karon ginaantos,
