CORNELIO. Nalwas sa katapusan pagbuot ni Trajano,
Kag nalakip subong man clungog sang mga diwa.
ADRIANO. Apang indi ang mga tinaga ni Cornelio
Bisan iyang’ pag-unong. Tungod gani sina
Tanan nga ginsakupan sang agilang romano
Ang imo butangbotang ginpanghimutig niya;
Kay halos mahibal-an sang mga Tagpangulo
Sila ang nagtulog-an papatihon si Eustaquio.
CORNELIO. Halangdon nga Dakhari, kay Jove ako gasumpa
Nga sila nangahas hinay sa imo pagsumbong
Pagbutang kay Eustaquio sa isang kasal-anan
Kag napasalig nakon sa imo nga luyag nila
Nga pagasaksihan ang iya kamatayon. . .
ADRIANO. Butigon nga malaot ginpasakoan nimo
Ang ginpangayo nila nga amo nga pagsilot,
Suno sa siling nimo pagbuot ni Trajano
Imo pagatumanon sa imo gid kamot;
Apang, wa’y sapayan gaduhadoha ako. . .
Luyag nakon makita nga imo ako tumanon
Sing nagakalaigo sang paghatag ko sa imo
Kay Tito nga wala sing mga kasulub-on
Agud imo sia ihatag sa iya amay, gintuman mo
Ang ginsuog ko sa imo? Mapintas, malubhaon
Ang imo ginsiling madumdoman pa nimo?
Tubtob diin mo gintuman sa imo ginsugo nakon?
Ang akon mga sugo wala mo pagtumana?
CORNELIO. Ginuo, anano na, ining’ pagduhadoha?
Di ko mahangpan... sa iya nakighambal ako
