Magbatas tubtob san-o mapintas nga pagtapok.
Didto dili ka na gid makahalin, tungod
Wala ka'y kapahwayan, kag di ka makatumban
Sa Roma banwang' maanyag kag di mo man maaguman
Manamit nga pagkaon kay dili mo gintuman
Ang akon mga sugo.
CORNELIO. Patawara, ako
Ginuo, napangayo ko ang kaluoy nimo.....
ADRIANO. Maibugon, lakat, halin ka diri sa akon.
METELO. Ginuo, ikaw, matarong, kag isang' maluluy-on,
Kay ang paagi mo subong sang isa ka gamhanan.
ADRIANO. Kag Metelo, panumdom kag dili ka magbatyag
Sang kaibog kag sang handum sang isa ka tawhanon.
Tan-awa si Cornelio nga magpatay may luyag
Sa iya gid kamot sang mga mainunungon,
Nga tungod sa paglubha nagaantad sa simbahan.
METELO. Matuon ako, Adriano, sa imo halimbawaan.
ADRIANO. Diin ka maghalin, Claudio? Ano ang balita, mo?
CLAUDIO. Si Eustaquio, O Adriano, napatay nga kaupod
Sa iya mga anak tapos ang sakit nga matuod.
Dili nakon masugid hitabong' katunayan.
Ang banwa nakahaya sing tuman nga natandog,
