Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/82

74

Apang nagatulog sa sabak
      sang bukid nga wa’y kamatayon,
Kag ginaambahan, ginailiili
      sang lawod sa adlaw kag gab-i.
----------
Tsang’ sapang’ bugana, gikan
      sa mahandong nga kagulangan
Sa kabatuhan gapanaog
      maanggaon ginaligo sia,
Kag tubig iya nadulotan
      nga napatayon sa kawayan,
Nga sa gab-ing’ mahidaiton
      gahatag dugusnon nga ambahan
Kag kulukatyaon nga ilimnon
      sa adlaw nga maaliwasa.
----------
Kon an g langit may kalinong,
      ang sapa hinay gadalagan,
Ang lantoy niyang’ di makita
      nagaambaban sing wala’y dulog;
Apang umabot ang ulan,
      ang dagaas nga indi mapunggan
Gangurob, gabukal, malukso
      sa mga bato’ng kaidadalman,
Kag madasig, nagadaguso
      pakadto sa dagat madulhog.
----------
Ang mga taghol sang idu,
      sang mga pispis alambahon,
Ang basag nga tingog sang kalaw
      amo lang mabatian didto:
Wa’y kasiling nga maturasok,
     wala sing tawo nga tikalon
Nga magpugong sang akon isip,
      kag magsablag sa alagyan nakon;
Lamang ang talon kag ang dagat
      amo’ng yara sa akon luyo.
----------
Ang lawod, lawod ang tanan!
      Gamhanan yang’ kasangkaron
Sa akon nagapahanumdom
      mga butang nga malayo;