bughaw; niining iyang mga saput nga gisul-ob maila ta nga kadtong babayhana ma6y usa ka puyo-puyo ug sundalo.
Sa pamati ni Sisa ingon ug gisumbag ang iyang nawong:
gihub-an siya niadtong babayhana sa atubangan sa kadaghanan.
Miyahat siyag makadiyot aron pagtagbaw sa mga tamay ug mga
biaybiay sa mga tawo; nakita niya nga ang tanan didto sa halayo,
sa halayo kaayo, apan, bisan pa niini, nabati niya ang mga hulohungihong, nakita niya ang tinan-awan sa mga tawo nga gitutok kaniya. Ang alaut nga babaye nagalakaw daw wala magatunob sa yuta.
—Oy, diri niari agi!—gisinggitan siya sa usa sa mga sun dalo.
Sama sa usa ka orasan nga kabugtoan sa kuldas, si Sisa milisb pagkalit. Ug ingon sa malipong nga kapagngan sa pananaw ug kawad-an sa hun^hun midalagan siya aron pagtagb; nakita niya ang usa ka ganghaan nga inatangan ug sundalo, mosulay unta siya pag-agi didto, apan usa usab ka tingog sa sundalo nga labing mainggit kay sa una nakapasibug kaniya. Milakaw siya nga daw nahisarasay ug milingi aron pagtan-aw dim gikan ang tingog nga iyang nabati ug unya gitukmod siya sa iyang luyd; mipiyong siya, milakang makaduha, ug, sanglit nawad-an na sa umoy, nahipaluhod ug unya nahipalingkod sa yuta. Ang iyang lawas nagpangurog ug mihilak siya nga walay luha, walay tingog, walay mga agulo.
Kadtong balay nga iyang hingmutangan mao man diay ang puloy-anan sa mga sundalo! Didto adunay mga sibil, mga baba ye, mga baboy ug mga manok. Pipila ka sundalo nanagtahi samtang ang ilang mga babaye nanaghigda sa bangko ug nanag-unlan sa ilang mga paa, nanabakb ug nanaghangad sa atop. Ang uban nanabang sa mga lalaki sa paghikay ug paglinis sa ilang mga saput. mga hinagiban, ubp., nanag-awit ug mga awit nga malaw-ay.
—Dagway nangalagiw ang mga piso! Mao day inyong nadala ang himungaan!—matud pa sa usa ka babaye sa mga sundalo nga bag-ong nangabut: wala lamay nasayud kinsay iyang gipasumbingayan niadtong mga sultiha, si Sisa kun ang himu ngaan ba nga nag-agak-ak.
