kakahoyan aron pagpangith sa kriminal nga may mga ilhanang
gisulat sa sarhinto sa usa ka pirasong papel. Si Don Filipo
miingon sa sarhinto:
――Hibaloi baya nga kanang mga ilhanan nga imong gisulAt igakith sa siyam ka ikapulo ka bahin sa mga tumitindog dinhi; jtingali baya masayop ikawl
Sa katapusan namalik ang mga sundalo ug miingon nga wala siyay nakitang bangkii ni tawo nga takus katahapan; ang sarhinto misamosamo pagsulti pipila ka pulong ug unya milahos pagpauli, sama sa iyang pag-abut nga wala lamang usab mananghid: ¡sinibil gayud!
Nagkahinay pagbaiik ang kalipay sa mga dinapit ni Ibarra, miulan ang mga pangutana ug midagsang ang mga hisgothisgot.
—¡Mao diay kana siya ang Elias nga misalibay sa Alferez sa kalapukan! —matud ni Leon nga mihinuktok.
—¿Naunsa man kanang pagkaagiha? —nangutana ang pipila ka mga madukidukion.
—Matud pa nga sa bulan sa Septiyembre, usa ka adlaw niana nga nag-utas ug ulan, ang Alferez nakahinagbb usa ka tawo nga nagapas-an tig kahoy. Ang dalan naglahitak sa lapok ug sa daplin da maoy kaagian kay dihay diyutay nga bantok nga igo da gayud sa usa ka tawo. Ginaingon nga ang Alferez, inay niya pahunungon ang iyang kabayo, gisikil hinuon sa iyang ispuylas ug gisinggitan ang tawo aron mobalik sa agi: ang tawo nga dagway wala layhi nga misibug tungud sa mabug-at nga bangan sa kahoy nga iyang gipas-an kun dill ba siya buut motaak sa lapok, mipadayon paglakaw. Ang Alferez nasuko ug ang tawo buut unta niya padam-agan sa kabayo; ang tawo mihulbot usa ka buok bugha, gibunalan niya sa ulo ang kabayo ug kini napukan sa yut& samtang ang Alferez nangayangkayang sa kalapukan. Giingon usab nga ang tawo mipadayon paglakaw sa. dakung kalinaw sa buot, wala magkabana sa lilima ka bala sa rebolber nga mihadyong sa iyang dalonggan gikan sa kalapukan diin naglunang ang Alferez nga nabuta sa kapungot ug sa lapok nga milupog sa iyang mga mata. Sanglit kadtong tawhana wala man hiilhi sa Alferez, gimutomutohan nga mao ang bantugan nga Elias, nga pipila pa lamang ka bulan nahiabut sa lala-
