Ug ang tawong diyutayon ug matambok mipakitiw-kitiw sa iyang mga tudl sama sa mag-ihap ug salapi.
Sa gawas sa lungsod, ang mga bukidnon, ang mga sadp nanagsul-ob sa ilang mga saptt ang labing maayo aron paghatid ngadto sa balay sa ilang mga agalon ug mga dumalaga nga matambok, mga baboy nga ihalas, mga lagsaw, mga langgam; ang ubén nanagkarromata mga kahoyng igsusugnod, ang uban mga bunga sa kahoy, mga manan-aw, kanang mga manan-aw nga talagsaon dang igakita sa kalasangan; ang uban nanagdalag mga bigh nga halagpad ug dahon, mga tikas-tikas nga adunay bulak mapulé sama sa kalayo aron idayandayan sa mga ganghaan sa balay.
Apan diin gaydd maghari ang labihang kabanhA mad didto sa patag tumdy sa usa ka gamayng bungtdd, dudl sa balay ni Ibarra. Didto mabat! ang inigot sa mga motén, mga singgit, ang tinagingiting sa mga bato nga gisapsapan, ang hinagtik sa mga martilyo nga ipakang sa mga lansang ug ang sa mga bing- kong gisapsap sa mga kahoy nga sablayanon. Adunay daghang mga tawo nga nanagkalot usa ka halapad ug halawom nga ata- bay; ang ubin nanaghapnig ug mga batd, ang ubén nanaghaw-as sa ilang mga karromata, nanagpundok ug balas, ug ang uban usab nanaghikay ug mga forme ug mga cabrestante, ubp.
―¡Diri! ¡Didto kana! ¡Lagsik!—nagsamot singgit ang usa ka tigulang diyutayén ug masinabuton, nagadalaé ug mitrosán nga rinibitehag kobre sa mga ngilit ug sa tuméy gibubod ang pisi sa us4 ka tunton. Mad kadto ang maestro de obras, si Nyor Juan, nga maantigong motukod mga balay ug mobuhat mga paril, panday, magpuloti, mananaud ug yawihanan, mamimintal, mananapsap sa baté ug usahay mangungulit.
—¡Kinahanglan humanén gayfd kand karén dayon! Ugma dili ikabuhat ug sa damlag mady ihimo sa mga sirimonyas! ¡Lagsik!
―¡Ayoha ninyo pagbuhat ang lungag sa baté nga mahasibo gayd niining malingin nga isulod diha! —nagkanaydn siyá sa pipila ka mga mananapsap sa baté nga nanagsaps4p sa usá ka dakting bató nga naglaro ang sukéd; isulod niini anhi tipigi ang atong mga ngalan!
