saka sa balay. Ang mangayang tingog ni Sinang nga milagsik
pagkanaug sa hagdan, nakapukgb sa mga pamalibad.
—Panaka un& kamo makadiyot aron makauban ako kaninyo —matud niya—. Banghan akong makigtipon nianang mga tawo nga dill nako kaila ug walay laing sultihan kon dili mga manok ug mga baraha da.
Nanaka sila.
Ang hawanan napunb sa mga tawo. Pipila kanila nanugat aron paghatag katahuran kang Ibarra nga ila nang hiilhan sa ngalan; nangalipay sila kaayong nanagsud-ong sa kaanyag ni Maria Clara, ug pipila ka tigulang babaye nagkanayon samtang nanag-usap sa tilad: “jMaora mag ang Birhen!”
Didto gipugos sila pagpahigop sa sikwati. Si Kapitan Basilio nahimo nang sandurot nga higala ug manlalaban ni Ibarra sukad niadtong adlaw sa pagpangaon nila didto sa kalibonan.
Tungud sa hatud-kawat nga gihatag ni Ibarra kang Sinang, si Kapitan Basilio nasayud nga ang batan-on nahibalo nga nadaug na niya ang ilang buroka, ug tungud niini, aron dili siya hilabwan sa maayong kagawian, buut niya nga dili na lamang tumanon kadtong ilang gikasabutan sa pagdula sa ajedrez didto sa kalibonan. Apan, sanglit si Ibarra wala man mouyon niadto, si Kapitan Basilio mihagad nga ang salapi nga iya untang ibayad sa kostas, isuhol ug usa ka magtutudlb sa tulonghaan nga buut tukuron ni Ibarra sa lungsod. Tungud niini, si Kapitan Basilio nga, sumalii sa atb nang hibaloan, maoy usa ka maayong mamumulong, migamit sa iyang kalaki aron ang ubang mga kaaway dili na mopadayon sa ilang dili masabut nga tuyo, ug giingon niya:
—¡Tuhoi lamang ako ninyo: sa tanang buroka, ang makadaug kahutdan hangtud sa sinina!
Apan wala gayuy usa nga mituo kaniya bisan ginganlan niya ang mga romanhon.
Sa pagkahuman nilag panghigop sa sikwati, napilit sila pagpamati sa piyano nga gitugtog sa organista sa lungsod.
—Kon makabati ako sa iyang tinokahan sulod sa simbahan,— matud ni Sinang nga mitudlb sa organista—layhan akong mosayaw; karon nga nagatokar siya sa piyano, nakahunahuna ako pagpangadye. Busa, mouban ako kaninyo.
—¿Buut ba ikaw makig-uban kanamb karong gabii?—mi-
