wala mahabagay sa iyang kahimtang ni sa iyang pagkabutang.
—Unsay buut mo ipasabut? —nangutana ang batan-on nga mitutok pagtan-aw niadtong tawo nga kahibulongan.
—Ako dili mahagugmang maglikblikb ug sulti ug mani nguha ako pag-ingon sa labing matin-aw kutob sa buut ko ipahayag. Aron pagpanalipod sa imong kaugalingon, kinahanglikn nga ang imong mga kaaway managtub nga ikaw nagasalig ug wala lamang mangandam.
Si Ibarra nahasibug.
—Ang akong mga kaaway? Kay ngano, aduna ba akoy mga kaaway?
—Kitang tanan adunay mga kaaway, ginoo, sukad sa langa ulod hangtud sa tawo; sukad sai labing kasa labing dato ug makagagahum! Ang pagbiang balaod sa kinabuhi!
Si Ibarra mitan-aw sa hilum kang Elias.
—Ikaw dili mananakay ni magdadard! . . . —matud niya.
Aduna ikaw ing mga kaaway sa mga dagkung-tawo ug sa mga timawa — mipadayon si Elias nga wala lamang manumbaling sa mga pulong sa batan-on; —naghunahunil ikaw pagbuhat us Ik ka dakung butang, aduna ikaw ing kaagi nga alasuyon, ang imong amahan, ang imong apohan adunay mga kaaway kay may mga kahilayan man sila, ug dinhi sa kinabuhi dili ang mga dagkung makasasala maoy makapaturok ug kasilag kon dili ang mga tawong dungganan.
—Nakaila ba ikaw sa akong mga kaaway?
Si Elias wala motubag dayon ug mihinuktok.
—Nakaila ako sa usa, kadtong namatay —mitubag siya. —Kagabii nakasusi ako nga aduna siyay gihikay batok kanimo tungud sa pipila ka pulong iyang gisulti sa usa ka tawong wala ko hiilhi nga misagol sa kadaghanan. “Kini dili na subaron sa mga isda sama sa iyang amahan: makita da nimo ugma”, matud pa niya. Kining mga pulonga nakapatingala kanako, dili lamang kay tungud da sa ilang kahulog&n kon dili usab tungod sa tawo nga namulong nga may pila na ka adlaw nga mihagad pagtuyd sa “maestro de obras” nga siya buut modumala sa mga buluhaton sa pagpahiluna sa unang bato sa
tulonghaan, walii mangayo ug dakung suhol ug nagpakita nga
