paghusay sa libó ka libó nga mga burokh nga manghitabo gumikan sa atong mga kahilayan. Kinahang’.an, matarong gayúd,
nga usahay ang tawo mohukom sa iyang mga isig-kaingon!
—Oo, aron paghimog mga kaayohan, dili aron paghimog mga kadaut; aron pagbadlong ug paghingpit, dili aron pagguba, kay, kon masayop ang iyang hukom, siya walay gahúm sa pagbakwi sa kadaut nga iyang nahimo. Apan kining butang atong gilantugian — mipadayon si Elias nga giusab na ang iyang paningog, —labaw uyamut sa akong katakus, ug gilingáw ko hinuon ikaw karon nga ginapaabut ka sa imong mga higala. Ayaw hikalimti ang gisulti ko kanimo: aduna ikaw ing mga kaaway; pagbantay pag ayo ug ampingi ang imong kinabuhí alang sa kaayohan sa imong nasud.
Ug unya nanamilit.
—Kanus-a ko man ikaw igakita pag-usab? —nangutana si Ibarra.
—Sa bisan unsang adlaw nga ikáw buút makigkita kana- ko ug sa bisan unsang higayon nga ako magapulós kanimo. Wala pa ako makabayad sa akong utang-kabubut-on.
