—Baila, baila!— mibalik pagsugo sa tingog makahahadlok.
Ang buang mitan-aw kaniya sama sa nagadamgo lamang: gialsa ug giyugyóg ni Donya Consolación ang usa ka bukton sa buang ug unya gibuhian ug gialsa na usab ang pikas: kawang lamang, si Sisa wala gayud makasabut.
Miluksò-luksò ug misayaw siya aron unta panig-ingnan sa buang. Sa halayo nabati ang marcha nga gitugtog sa banda sa musika nga mikuyog sa pasunding, apan ang sawa sa "Alferez" namungot paglukso-lukso nagaagad sa lain nga angay, sa lain nga boni: sa angay ug honi sa iyang kalagot. Si Sisa nagahinan-aw kaniya nga wala maglihók: sa iyang mga matá mabasa ang kahibulong gibati niya ug unya mipahiyum: nakapahimuot kaniya ang sayaw sa sinyora.
Si Donya Consolación mihunong daw naulaw, mibakyaw sa pudlos, kadtong makalilisang pudlos nga hiilhan kaayo sa mga kawatan ug mga sundalo, binuhat sa Ulango ug pinunan sa "Alferez" sa mga kawat nga pinakulos, ug unya miingon:
—Karon ikaw na usab ang mosayaw!...Halá, sayaw!
Ug gilabtiklabtikan sa pudlos ang mga tiil sa buang kansang nawong mikulima sa kasakit ug napilit nagpanagang sa iyang mga kamut.
—Aháa, karon nagasugod na ikaw!- matud ni Donya Consolación nga gibati mapintas nga kalipay, ug gikusóg na niya paglapdos ang pudlos.
Ang alaut nga buang misinggit sa labihang kasakít ug gika- lít pag-alsa ang iyang tiil.
—Mosayaw ka ba, indiya, anak sa buko sa kawayan?—miingon ang sinyora samtang ang pudlos nagahagiyós ug nagahadyong.
Si Sisa milingkod sa salog, nagsamot hapoyhapoy sa iyang mga paa ug mitan-aw kang Consolación nianang tinan-awan nga puno sa kalisang, daw ang iyang mga kalimutaw manglugwa sa mga mata. Duha ka makusóg lapdós sa bukobuko nakapatindog kaniya: dinhi, wala mosiyagit kon dili miulang na ang alaut nga buang. Nagisi ang manipis nga sinina, nasamad ang panit ug miagay ang dugo.
Ang dugo makapasibut sa tigre: ang dugo niadtong buang alaut nga gidagmalan ni Donya Consolación nakapingot niini.
