—Ah, Padre Kura, adtuon ko unta ikaw karon sa kombinto, kay kanang kanding daku nga si V , . .
—Adunay butang hinungdanon uyamut nga buut ko . . .
—Dili ako makatugot nga utasan lamag guba ang akong koral . . . ; kon mobalik ngani, luthangon ko gayud!
—Kana kon mabuhi pa ikaw hangtud ugma! —miingon ang Kura nga gikutasan ug mipadulong sa sala.
—Kay nganoi nagatuo ka ba nga patyon ako nianang siponon nga pito da ka bulan? Sa usa nako ka patid, tingalig dili siya hiabutan ug pari!
Si pari Salvi misibug ug wala lamang niya tuyoa mitan-aw sa tiil sa Alferez.
—Kay kinsa man ugod ang imong gihisgotan? —nangutana ang Kura nga nagakurog
—Kinsa man diay kon dili kanang buang daku nga buut makig-away kanako, rebolber ang gamiton ug sa gilay-on lamang usa ka gatiis ka lakang?
—Aw, diay! —matud sa Kura nga hiulian sa kuyaw, ug unya mipadayon: —Mianhi ako aron pakigsuki kanimo bahin sa usa ka butang dinalian kaayo.
—A yaw na ako nianang mga butanga! Dagway sama kana niadtong duha mo ka binatonan!
—Kon ang gisuga sa balay dili pa lana sa lubi ug ang lobo dili pa kaayo mahugaw, ang Alferez nakakita unta sa kaluspad sa nawong sa Kura.
—Karon ang kinabuhi sa tanan mao nay nagaungaw ug dakung kadaut! —mitubag sa si pari Salvi sa tingog mahinay.
—Nagaungaw ug dakung kadaut! —misabat ang Alferez nga naluspad; —hinigo ba ugod nga moluthang kanang batan-ona? ...
—Dili siya maoy akong gihisgotan.
—Kinsa man diay?
Ang prayle mitudlo sa ganghaan nga gitakpan dayon sa Alferez sa usa ka patid. Naghunahuna siya nga ang mga kamot wala nay kinahanglan, busa angayan unta nga magkamang lamang siya sa yuta sama sa mga mananap nga tagup-at ang tiil. Gikan sa gawas nabati ang usa ka ngulob nga inubanan ug balikas.
―――Mananap! gibuk-an mo ako sa u’.o! —misinggit ang iyang asawa.
