Ang Alferez nahiigpot sa iyang gilingkoran ug sa dakung katingala mitan-aw sa pari.
—Usa ka makalilisang ug maayong pagkahikay nga pag-alsa batok sa Kagamhanan nga himuon karon gayung gabhiona.
—Karon gayung gabhiona!— nahasabat ang Alferez nga midam-ag sa Kura; ug unya, human modalagan aron pagkuha sa iyang rebolber ug sable nga gipanab-it sa bungbong, misingit:
—Kinsay akong dakpon? Kinsa?
—Ayaw lamang pagdalidali; salamat kay ako wala rnaglangaylangay, may panahon pa kita; hangtud sa ika 8 pa ang takna . ..
—Hutdon ko silag pangluthang!
—Pamati! Ganina sa hapon, usa ka babaye (ang iyang ngalan dili ko lamang itug-an kay butang man kini nga tinagoan sa kompisalan) miduol kanako ug misugilon sa tanan. Inighagtok sa a las otso, buthoan nila paglunggob ang kuwartel, tulison ang kombinto, agawon ang sakayan ug pamatyon kitang tanang mga Katsila.
Ang Alferez nagkabuang. —Mao da kana ang gisulti kanako sa babaye — mipadayon ang Kura.
—Mao da kanay iyang gisulti? Na, dakpon ko siya!
—Dili ako makatugot: ang kompisalan mao ang hukmanan ni Bathala nga Hari sa kaluoy.
—Walay Bathala ni Hari sa kaluoy! Dakpon ko gayud siya!
—Nagkabuang hinuon ikaw. Ang angay mong buhaton mao ang pagpangandan; sangkapan mo sa hinagiban ang imong mga sundalo ug bahinbahina sila sa mga dapit nga agianan; pa dad-ig upat ka buok sa kombinto ug pasidan-i ang mga tawo sa sakayan.
Wala dinhi ang sakayan! Mangayo akog hinabang sa ubang mga kuwartel.
—Ayaw, kay, kon mao kana, himatngonan unya nila ug dili na sila mopadayon sa ilang tuyo. Ang kinahanglanon mao nga hisakpan ta silang buhi ug unya atong patug-anon, aw, inyong patug-anon, kay ako, sanglit pari, dili angayan mag-apil-apil niining mga butanga. Pagbantay lamang pag-ayo, kay niining higayona makakab-ut ikaw mga krus ug mga esterelya; mao da unyay akong pangayuon nga isulat mo nga ako maoy mipasidaan kanimo.
—454—
