tagsatagsa iyahayg palakaw sa kaugalingong hunahuna, walay
nagtagad niadto.
Igo lamang nahuman ang pangadye, nahitungha si Ibarra. Ang batan-on nagbangutan ug labihan kamasulub-on sa iyang nawong nga si Maria Clara, sa pagkakita kaniya, mitindog ug misugat aron pagpangutana unta kon naunsa siya, apan niadto gayung higayona nadungog buto sa mga pusil nga nanagdungan. Si Ibarra nahaurong, naliraw ang iyang mga mata ug wala makatingog. Ang Kura mipasalikub luyo sa usa ka haligi. Nabati pag-usab mga butobuto gikan sa may kombinto, ug unya mga singgit; may mga tawo nga nanaglumba pagdalagan. Si Kapitan Tiyago, si iya Isabel ug si Linares nanag-ilog sa sala dungan ang pagsinggit nga tulisan, tulisan! Si Andeng misunod kanila nga nagwarawara sa tugsok ug midalagan padulong kang Maria Clara.
Si iya Isabel miluhod, mihilak ug nangadye sa kyrie eleyson; si Kapitan Tiyago, nga naluspad ug nagakurog, nagabitbit ug atay sa manok nga tinuhog sa usa ka tenedor ug samtang nagahilak giutas ug dudho sa Birhen sa Antipolo; si Linares nahitungha puno ang baba sa kan-on nga wala pa mausap ug nagabitbit ug kutsara; si Sinang ug si Maria Clara nanaggakus; ang bugtong wala maglihok, daw nahimong bato, mao si Crisostomo nga naluspad uyamut.
Ang mga singgit ug mga hinagpak nagpadayon, ang mga tamboanan gipanakpan pagkalit, nadungog ang tingog sa mga pito, usahay ang buto sa usa ka pusil.
—Christe eleyson! Santiago, matuman gayud ang ginatagna... takpi ang mga tamboanan!— nagkanayon si iya Isabel.
—Mohatag ako kalim-an ka bombang dagku ug duha ka mia de graeia]— mitubag usab si Kapitan Tiyago;— ora pro nobis!
Sa ngadtongadto mikaylap kahilum nga makalilisang... Nadungog ang tingog sa Alferez nga misinggit samtang nagadagan:
—Padre Kura! Padre Salvi! Kanaug ngari!
—Mierere! ang Alferez nangayog kompisyon!— misinggit si iya Isabel.
—Nasamad ba ang Alferez?— nangutana sa katapusan si Linares;— Ah ! ! !
