Sa katapusan miabut ang kabuntagon.
Ang dalan diin mahimutang ang kuwartcl ug ang tribunal nagamingaw gihapon; ang mga balay daw pulos walay mga tawo. Apan bisan pa, may usa ka tamboanan nga milugan-ub ug natukas, ug unya miguho ang ulo sa usa ka bata nga mitambo, rnilili ug nalukop ug tan-aw... pla nabati ang hinagpak sa usa ka sinilas nga gipalpal sa dapit nga kinahumkan sa lawas sa tawo; mikulima ang nawong sa bata, gipiyong ang iyang mga mata, mipahawa siya ug ang tamboanan gitakpan pagbalik.
Apan aduna nay miuna pagpanambo; kadtong kabanha sa pagtukas ug pagtak-op sa tamboanan dagway hidunggan sa mga silingan kay may lain na man usab nga tamboanang gitukas paghinay ug didto miguho daw nagaukoy ang ulo sa usa ka tigulang babaye nga nangunot ug nangyakob na: kadtong babayhana mao si Hermana Pute, ang nakagubiit pag-ayo sa mga tawo sa simbahan samtang nagawali si pari Damaso. Dinhi sa kalibutan, ang mga bata ug mga tigulang babaye ma6 ang larawan sa pagkamaduki-dukion: ang nanghiuna tungud sa ilang tinguha sa pagkasayud, ang nanghiulahi tungud sa ilang tinguha sa paghandum sa nangagi.
Tingali walay nangahas pagdapi ug sinilas sa tigulang kay wala man siya mopahawa sa tamboanan, milantaw sa unahan nga nagadiyong, milimugmog, mikulihad ug unya nangurus. Sa balay nga atbang gihinayhinayan usab pagtukas ang usa ka tamboanan nga gamay ug miguho ang ulo ni Hermana Rufa, kadtong biyata nga dili molimbong ug dili usab palimbong. Ang duha ka babaye nagtinan-away makadiyot, isigpahiyum, nagsinyasay ug unya nangurus sila pag-usab.
—Hesus! sama gayud sa usa ka misa de gracia, daw kastilyo! — miingon si Hermana Rufa.
