na matabang daw nahanaw kun nagkaluya na. Kadaghan na
siya moduko ug motutok pagtan-aw sa yuta, andam na lamang
sa pag-antus.
Gidala siya duol sa tuong, sinunod ni Donya Consolacion nga nagapahiyum. Ang alaut nga Tarsilo nasina nga nagasudong niadtong mga minatay nga nanagtapun-og, ug nanghupaw siya.
— Sulti na! — gibalik siya pag-agda sa directorcillo; — bisag unsaon bitayon ka man gayud, apan kanang mamatay ka unta nga dili mag-antus kaayo.
— Iniggula mo sa atabay, ihatud ka dayon sa bitayan — giihgon siya sa usa ka kuwadrilyero.
Gibadbaran siya sa gakut sa baba ug gihiktan ang iyang mga tiil. Kinahanglan itunton siya nga mag-una ang ulo ug dugaydugayon paghumol sa tubig sama sa timba, mao kay nakalain kay ang tawo palungtaron man ug dugay didto.
Ang Alferez milakaw aron pagkuha usa ka orasan ug pag-isip sa mga gutlo.
Samtang si Tarsilo nagabitay, ang tag-as niyang mga buhok gipalidpalid sa hangin; gipiyong ug diyutay ang iyang mga mata.
— Kon kamd mga kristiyanos, kon aduna kamoy kasingkasing — mihangyo ang alaut sa tingog mahinay, — ikalit ninyo pagdakdak kun ibulang ba hinuon ninyo sa mga bato sa atabay ang akong ulo aron ak6 mamatay dayon. Gantihan kamd ni Bathala mining maayo ninyong buhat... Kaha may adlaw da usab nga kamo mahimutang mining akong kahimtang!
Ang Alferez mibalik ug maoy misugo pagpatunton kang Tarsilo samtang nagatamud sa arasan.
— Hinaya. hinaya! — misinggit si Donya Consolacion samtang naganunot pagtan-aw sa alaut; — pagbantay!
Ang kawayan mahinayhinay pagkatuwang; si Tarsilo nahisaghid sa mga bato nga milangi ug sa mga tanum mahugaw nga nanubo sa kinakal-angan sa mga bato sa atabay. Unya, ang kawayan mihunong; ang Alferez nagaihap sa mga gutling.
—Ipataas!— misugo sa tingog mainggit tapus molabay ang tunga sa gutlo.
Si Tarsilo gibitad sa itaas ug ang tubig nasaba tungud sa mga tinulo nga nagtagasak gikan sa ulo sa alaut nga nalupos.
