- 113
— Kag luyag mo nga manduan mo pa ako? — Pamangkot sang tawo sa iya nga naakig. Kag inuyatan niya si Crispin sa butkon nga buot niya guyuron.
— Senyor! Isa na ka semana nga wala kami makakita sang amon iloy! — Pakitluoy ni Basilio nga inuyatan niya ang iya manghod nga buot niya apinan.
Sa isa ka papa sang sakristan mayor nahamulag ang iya kamot kag ginuyod niya si Crispin, nga sumugod sa paghibi nga napuklid sa salog samtang nagsiling sa iya magulang: Ayaw ako pagbayai! Patyon nila ako!
Apang ang sakristan nga wala magsapak, ginuyod niya ang bata sa hagdanan paidalum, nga nadula sa mga madulom.
Nabilin ni Basilio nga wala makatingog. Nabatian niya ang linagapok sang lawas sang iya manghod sa mga halintang sang hagdanan, isa ka singgit, pila ka tapungol, kag sang ulihe amat nadula sa palamatin-an ang makasilisi sa tagipusiion nga uraroy ni Crispin.
Wala makaginhawa ang bata: namati nga nagtindog, nga ang mga mata humitad sing bug-os, kag nakuom ang iya mga kamot.
— San-o pa ako makaarado sang uma! — kumod niya nga nagpagot, kag madasig nga nanaog.
Pag-abot niya sa koro namati sia sing maayo; ang tingog sang iya manghod madasig nga nagpalayo kag ang singgit nga “Nanay! Manong!” nadula tanan sang matakpan ang isa ka ganhaan. Nagkurog, ginpamalhas, dumulog sia sing makadali; kinagat niya ang iya inumol sa pagpugong sang iya inogsinggit nga nagkawas sa iya dughan kag nanglaghap ang iya mga panulok sa masaliagum nga kadulom sang simbahan. Didto may nagpirot nga sanag sang lamparahan sa lana; ang entyerohan yara sa tunga; ang mga ganhaan lunsay natakpan, kag ang mga bintana may mga rehas.
Maabtik sia nga sumaka sa hagdanan, ginligaran niya ang ikaduha ka panalgan diin nagsiga ang kandila kag sumaka sa ikatlo. Hinubad niya ang mga lubid nga nahigot sa inogbagting sang lingganay, kag sang ulihe nanaog nga nagpalangluspad, apang ang iya mga mata nag-ilinggat kag indi tungod sa mga luha.
Ang ulan nagsugod na sa paghulaw kag ang langit nag-amat sanaaw.
