— Anak! — Saway sang iloy.
— Pasayluha ako, nanay! — Sabat ni Basilio nga maligdong.
— Indi bala maayo nga kita nga tatlo, ikaw, si Crispin kag ako? Apang nagahibi ka; wala ako sing ginhambal
Guminhawa si Sisa.
Indi ka magpanihapon? Kon amo matulog na kita kay gab-i na.
Tinakpan ni Sisa ang payag kag tinabunan niya sing abu ang diutay nga baga agud indi mapalong, subong sang ginahimb sang tawo sa mga balatyagon sang kalag: tabunan sila sang abu sang kabuhi nga ginatawag nga kabugnaw agud indi mapalong sang matag-adlaw nga pagbilang sang aton mga kasubong.
Si Basilio nagkibot sang iya pangamuyb kag humigda sa luyd sang iya iloy nga nagpangadi nga nagluhod.
Binatyag niya ang kagin-ot kag katugnaw; ginhimulatan niya ang pagkipot sang iya mga mata nga nagpanumdom sang iya manghod nga sang amo nga gab-i naghunahona sa paghigda sa paa sang iya iloy, kag karon magahibi kag magakurog sa kahadlok sa isa ka higad nga madulom sang kombento. Ang iya mga palamatin-an nagsulit sa iya sadto'ng mga pagsiyagit, katulad sang iya nabatian sa tore, apang ang kalapyb nga kinaugali nag-amat panas sang iya mga kaisipan, kag ang anino sang mga dalamguhanon humulon sa iya mga mata.
Nakita niya ang isa ka hulot diin nagsiga ang du ha ka kandila. Ang kura, nga nag-uyat sing uway namati sing maligdong sa sakristan mayor nga naghambal sa iya sa pulong nga makatilingala nga humagyb sing makahaladlok. Nagpalangurog si Cris pin kag naglibot ang luhaon nga mga mata sa tanan nga bahin nga daw may ginpangita nga tawo ukon isa ka hilit. Binalikid sia sang pari kag pinangkot sia nga nagpangakig kag bumagrong ang uway. Ang bata dumalagan sa pagpalipod sa likod sang sakristan, apang inuyatan sia sini, kag ipahanot sa kura: ang makaluluoy bumatb, nanipa, suminggit, humagmak sa salog, lumigid, tumindog, dumalagan, nakadanlog, napukan kag sinagang niya ang bilugon sang iya mga kamot, nga, napilasan, tinagb niya kag maguraroy. Nakita sia ni Basilio nga nagalubid, pumosdak ang iya ulo sa salog, nakita niya kag nabatian ang pagbagrong sang tagsaon nga uway! Wala na’y paglaum ang iya manghod tumindog; lumain ang ulo sa kasakitan linampos niya ang iya lawas sa iya
