—Ano man abi ang isiling ko kundi huo? — Sabat ni Sisa nga hinakos niya ang iya anak.
Namutikan niya nga ang iya anak wala gid maghinambit sang iya amay nahanungod sang ila kaulihian, kag humibi sia sing tagu.
Si Basilio nagpadayon sa paghambal nahanungod sang iya mga ginbukb nga may pagsalig sa mga tinuig nga wala sing liwan nga gintan-aw Iwas sang luyag niya lamang tan-awon. Sa tanan si Sisa nagsiling nga huo, ang tanan sa iya daw maayo. Ang katutuyhon bumalik sing amat-amat sa nalapyb nga mga kalimutaw sang bata, kag sini nga tion, ang Ole-Lukoie nga ginasugid ni Andersen sa aton humomlad sang iya matahum nga payong, nga puno sing makalilipay nga dinuagan.
Nian nakita na niya nga bakero sia kaupod sang iya manghod; nagpanguha sila sing mga bayabas, alpay kag iban pa nga mga bungangkahoy sa talon; naglatay sila halin sa isa ka sanga pakadto sa isa ka sanga, nga mamag-an katulad sang mga alibangbang; nagsulod sila sa mga gikab kag nakita nila nga ang mga dingding nag-ilidlak nagpaligo sila sa mga busay, kag ang balas binukbok nga bulawan, kag ang mga bato subong sang mga bato sa korona sang Birhen. Ang mga isda nga magagming nag-inamba kag nagakinadlaw sa ila, ang mga tanum pumahilay sang ila mga sanga, nga puno sing mga kwarta kag mga bunga. Sang ulihe nakita niya ang isa ka lingganay, nga nagkabit sa isa ka kahoy, kag may isa ka malaba nga lubid nga naangot nga inogbagting: sa lubid nahigot ang isa ka bilog nga baka nga may isa ka pugad sang pispis sa tunga sang iya mga sungay, kag si Crispin yadto sa sulod sang lingganay kag, iban pa. Amo ini ang iya ginpalanamgo.
Apang ang iloy, nga wala sa iya panuigon, kag wala man makadalagan sa sulod sang isa ka takna, wala magtulog.
