mga ginbo, nga sa pagpalip-ot indi na nakon pag-isambit ang
tanan nga nagatambong diri nga nakitit ninyo. Ginapangabay
ko sa inyo mga giniio nga pahanugotan ninyo ako sa paghambal sa wala pa makahambal ang bisan sin-o. May palad ayhan
ako nga ang sinapol magpahanugot sang akon kubos nga gina
pangabay?
Kag ang taghambal dumuko sa paghatag katahuran nga daw nagyuhom.
—Sarang na ikaw makahambal nga pamatian ka namon sing maayo! — Hambal sang iya mga abyan nga ginpatungdan kag sang iban nga mga tawo nga nagbilang sa iya nga isa ka dakfl nga manogpamulongpulong: ang mga tigulang nag-ulubd nga nalipay kag binag-id nila ang ila mga kamot.
Si kapitan Basilio, sang tapos niya mapahiran ang iya balhas sang iya suklil nga panyu, pumadayon:
—Sanglit kamo mga ginuo may kahamuot kag nagpahanugot sa sining’ kubos ko nga pagkatawo nga ginpahanugot sa akon ang paghambal nga wala pa ang iban sa mga yari diri nagatambong, panginpuslan ko ini nga pahanugot, nga ginahatag sing labi kaalwan, kag mahambal ako. Ginapanan-aw ko sa akon panan-awan nga yari ako sa tunga sang talahuron nga Senadong’ romanhon, senatus populus que romanus nga aton ginhambal sadto’ng matahum nga mga panahon nga masubo sa katawohan nga indi na magbalik, kag pangayuon ko sa mga Patrea Conscripti nga ginsiling sang mangin-alamon nga si Ciceron, kon sia sa akon kaugalingon, pangayuon ko, sanglit kulang kita sing panahon, kag ang panahon bulawan, sa ginsiling ni Salomon, nga sa sini nga malahalon nga butang ang tagsa magpahayag sang iya panghunahona sing maathag, malip-ot kag wala’y palikfllikb. Nahambal ko na.
Kag nalipay sa iya kaugalingon kag sa pagpamati sa iya sang tanan sa kadak-an, ang manogpamulongpulong naglingkod nga nagpasiplat anay sing panulok nga may bugal kay Ibarra nga nagpungkb sa isa ka higad, kag tumulok man nga may daku nga halangpon sa iya mga abyan nga daw masiling sa ila: “Ha! Nakapamulongpulong ako sing maayo? Ha!”
