- 165
Pumalapit si Sisa, nga binatyag niya nga kumulo ang iya dila sa kahadlok kag nagmala ang iya tutonlan.
—Isugid sa amon ang matuod, kon indi, igaid ka namon sa sinang’ kahoy kag luthangon ka namon sing makaduha! — Siling sang isa sa ila sa tingog nga may pamahog.
Tinulok ni Sisa ang punb sang kahoy.
Ikaw ang iloy sang mga makawat, ikaw bala? — Pamangkot sang isa.
—Iloy sang mga makawat! — Sulit ni Sisa.
—Diin na ang kwarta nga gindala sa imo sang imo mga anak kagab-i?
A! Ang kwarta . . .
—Ayaw ina paghimutiga, kay malain pa sa imo! — Sugpon sang isa. —Nagkari kami sa pagdakop sang imo mga anak kag ang magulang nakapalagyo sa amon: diin mo pagtaguon ang manghod?
Pagkabati niya sini si Sisa guminhawa.
—Ginuo! —Sabat niya, —madamb na nga inadlaw nga wala ko makita ang akon anak nga si Crispin; ginpaabot ko nga makita ko sia karon nga aga sa kombento kag didto ginsingganan lamang nila ako nga . . .
Ang duha ka soldado nagtulokay sing salat-umon.
—Hand! —Hambal sang isa sa ila, —ihatag sa amon ang kwarta kag pabay-an ka namon nga hilway.
—Ginuo! — Pakitliioy sang wala’y palad nga babae, — ang akon mga anak wala pagpangawat bisan pa sila gutumon: naanad kami sa pagbatas sina. Si Basilio wala makadala sa akon sing bisan isa ka sikapat; usisaon ninyo ang bug-os nga balay kag kon may makita kamo nga isa lamang ka real, buhata ninyo sa amon ang luyag ninyo! Kami nga mga imol indi tanan makawat!
—Hanti, — sabat sang soldado sing mahinay nga tinumod niya ang iya panulok sa mga mata ni Sisa, —upod ka sa amon; ang imo kabataan magahimulat sa pagpakita kag ipagwa nila ang kwarta nga ila kinawat. Sunda kami!
—Ako? Masunod sa inyo? — Kibot sang babae nga umisol kag tinulok niya nga may katahap ang mga panapot sang mga soldado.
—Kag ngaa indi?
