Sinunód sang mga matá ni María Clara ang mga tulabong nga, sang maghililapit ang mga baroto, naglulopád pakadto sa malapít nga bukid.
—Nagapugad inâ nga mga tulabong sa bukid?— Pamangkot niya sa timoníl, ayhan indi lamang sa paghisayod kundi sa paghambal lamang sa iya.
—Ayhan dira, senyora, — sabát niya apang walâ pa sing isá tubtob nián nga nakakità sang ila mga pugad.
—Wala sing pugad inâ nga mga pispis?
—Kon sa akon lang dapat nga magpugad silá, kay kon indì, malain gid ang ila palad.
Wala mamutiki ni María Clara ang paningog nga masubô sang mitlangón sang timoníl ini nga mga tinaga.
—Ngáa man?
—Siling nila, senyora,— sabát sang pamatan-on, —nga ang mga pugad sinâ nga mga pispis indì makità kag may gahum silá sa paghatag panigadlum sa mga makaangkon; kag, sanglit ang kalág makità lamang sa masinaw nga salamíng sang mga matá, subong man nga sa salaming lamang sang tubig ini nga mga pugad saráng mapanganinaw.
Dumalom ang painuino ni María Clara.
Karón nakadangat na silá sa punót; hinigót sang tigulang nga bangkero ang mga baroto sa isá ka usok nga kawayan.
—Hulát anay! —Silíng ni tiyà Isabel sa batà sang tigulang nga hanâ na masakà nga nagdalá sing sihod, ukón ang tukón nga kawayan nga may palhok nga punà sa utbong — kinahanglan nga ihandà anay ang pinabukál nga tubig agud ang mga isdà masulód gilayón sa kulon paghalín sa tubig.
—Maayo tiyà Isabel.— Hambal nga may kakunyag sang seminarista. Indì siá maluyag nga ang isdà makaantad bisán isá lamang ka tión sa tubig.
Si Andeng, ang inayóp nga utod ni María Clara, wala'y sapayán sang iya nawóng nga matinlò kag malipayon, may kabantugan nga maayo siá magpanglutò. Nag-aman siá sing kinilís sang bugás, kamatis kag ibà, nga binuligan sang ibán nabalaka sa iya. Kinuhàan sang mga pamatan-on nga babáe sing mga tinài kalabasa, ang mga balatong, kag inutód-utód ang mga paayáp subong sang kalagbà sang mga sigarilyo.
Agúd malingaw ang kawili sang mga maluyag magtalan-aw sang pagkuhà sang mga isdà sa bunòan, nga buhî pa kag naga-
