—Pat-od ang inyo pagpati nga iní walâ makadtoí sang nagligad nga limá ka adlaw?
—Nagapati gid kami! Ang katapusan amó yadto'ng pagpuláw sa Tanán nga Santos.
—Hanti kon amó, ayhan ang linaw may engkanto ukón indi may makuha man akó.
Tinunton ni Leon ang tukón sa tubig, apang ang kahadlok nabanhay sa iya nawóng. Mahipos nga tinulok niya sing makadali ang malapít nga bukid kag pinalibutlibot niya ang tukón sa idalum sang tubig: sang ulihe nga wala niya pagbuhii humambal siá sing mahinay:
—Isá ka buaya.
—Isá ka huaya!— Sulit nila.
Ang tinagâ lumatonlaton sa bàbà kag bàbà sa tungâ sang kakugmat kag kabulong sang tanán.
—Anó ang ginasilíng mo?— Pamangkot nila sa iya.
—Ang siling ko nga may buaya nga nakasulód— pamatùod ni Leon, kag binuslog niya ang uloyatán sang tukón sa tubig, nagpadayon siá sa paghambal:
—Nabatián ninyo ina nga tunóg? Inâ indi balás, matig-a nga panit, ang likód sang buaya. Nakità ninyo kon anó ang paghulag sang mga usók. Siá sinâ ang nagadusodusô, apang nagalubid siá; bulát... daků... ang iya lawas may kasangkad nga isá ka balangit ukón kapín.
—Ano ang himùon?— Amó ang pamangkot.
—Dakpon sia! silíng sang isá ka tingog.
—Jesús! Kag sino ang madakóp?
Walâ sing nangako sa pagpanaog sa idalum. Ang tubig madalum.
—Dapat naton siá ihigót sa aton baroto kag guyuron nga bihag! Siling ni Sinang. - Kinàon niya ang mga isdà ngà kuntani aton kaunon!
—Wala pa ako makakità tubtob karón sang isá ka buaya nga buhi! Kibot ni María Clara.
Tumindog ang timoníl, kumohà siá sing isá ka malabà nga lubid kag sumakà siá sa isá ka daw tulungtongan. Hinatag ni Leon sa iya ang duóg.
Lwás kay Maria Clara, wala pa sing nakatalupangod sa iya: karón dumayaw silá sang iya matahúm nga panglawasón.
