Kon abi si Eliás walâ lamang mawili sa pagtulok sang mga dalauda nga sa pagdihon sang kahapunanon nabanhay sing mga matahúm, sa wala'y duhadoha iya nakit-an nga si Salomé nagahibi kag ang duhá niya ka bantok nga luhà nahulog gikan sa iya mga matá nga nagtupâ sa iya ginatahî. Nián siá ang tumoblag sang kalinóng nga tumindog kag magsilíng:
—Paalam, Salomé! Ang adlaw nagasalop, kag sa imo ginahunâhonà, indi maayo nga hambalón sang mga kasiling nga diri pinaligad ko ang gab-i ... Apang, nagahibi ka!— hinambit niya nga liniwát ang iya paningog kag sumampok ang iya mga kilay: indi nimo mahinagò sa imo yuhóm, naghibî ka!
— Hanti, hùo! —sabát sang dalaga nga nagayuhóm sam tang ang iya mga matá napun-an sing bag-o nga mga luhà.— Ang matùod nga akó man masulub-on kaayo!
—Kag ngàa man nga masulub-on ka, nahamut-an ko nga abyan?
—Kay sa madali pagatalikdan ko iní nga baláy diín akó nabun-ag kag nagdakô. —sabát ni Salomé nga pinahiran niya ang iya mga luhà.
—Kag Ingàa?
—Kay indi maayo nga akó lamang isá ang magpangabuhi! Malakát akó sa pagpuyo kaupod sa akon mga himatâ sa Mindoro... sa madali mabayaran ko ang utang nga binilin sang akon ilóy sang siá mapatay. Ang pandot sang banwa magaabót kag ang akon mga manók kag mga pabo lunsay na mga matambok. Magbiya sa baláy diín ang isá nabun-ag kag nagdakô daw kaangay sang magbiyà sang katungâ sang kaugalingon nimo nga kabuhi Ang kabulakan, ang hardin. ang akon mga salampati! Mag-abót ang bagyo, ang isa ka tanúm kag ang tanán makadto sa lawód!
Dumalom ang hunâhonà ni Eliàs kag sang ulihe inuyatan niya ang kamót sang dalaga, inunáy ang iya mga mata sa iya, kag pangkutón:
—¿Nakabati ka sa ibán nga naghambal sing malain batok sa imo? !Walâ? Nagakinahanglan balá akó sa imo sing ma kaisá? Walâ man? Hanti tinak-an ka sang akon pagpakighirop kag sa imo pagpalagyo sa akon
—Indi! Indi ka maghambal sing subong sinâ! Pabay-i nga matak-an akó sang imo pagpakighirop! —sal-ot niya. —Jesus.
