—Wala ako magpangayò sa imo nga lwasón mo ang akon kabuhi, walâ akó sing pasalamatan sa imo sa buhat apang nasayran ko ang balatyagon nga ginhatag nimo sa akon kag dapat bayaran nakon ini nga utang. Sa ibabaw sang tanán bisán sa Mindoro subong man sa ibán nga duóg, magapadayon sa pagkabuhî ang kahapon kag iní masayran sa ulihe.
—Kon amó maayo! —hambal sa iya ni Salomé nga nagatulok sa iya sing mahigugmaon. —Kon akó makataliwan na, puyò ka dirí, puyô! ka sa payág! Iní amó ang magapahanumdom sa imo sa akon kag indì akó maghunâhonà sa sinang' malayô nga mga dutà nga ang diutay nakon nga balay dinaldal sang bagyo ukón sang mga balód. Kon magbalik ang akon panumdoman sa sini nga mga pangpang ang imo handumanan kag ang handumanan ko sa akon puloy-an dungan nga magapakità sa akon. Tulog ka dirí sa duóg nga akon ginatulogan kag ginadamguhán...katulad nga ako nagapuyo sa imo kag nagadulóg sa imo luyó
— !0!— nakapanaghoy si Elías nga kinumos niya ang iya mga butkon sa kalisód. —¡Babae!... patigayuna nga limuton ko...—kumilás ang iya mga matá sa isá ka tión.
Kag kinakás niya ang nagahamboy sa iya nga mga butkon sang dalaga, pumahilayo siá nga nadulà sa mga landong sang kakabuyan.
Nagasunod sa iya ang mga mata ni Salome kag nabilí iní nga daw linansang nga ginapamatián na lamang niya ang mga tikáng ni Elías nga nagaamát-amát dulà sa malayô.
