IKANAPULO NA ANG TAKNA sadto sa gab-i. Ang hingapusan nga mga kohete sumaka nga may katamad sa madulom nga
langit dim sila nagsabwag sang ila kasanag, katulad sang bag-o nga
mga bituon, ang pila ka pinahabok nga mga papel, nga ginpasaka
sang wala pa lang madugay sa bulig sang aso kag mainit nga ha
ngin. Ang iban nga napunihan sang mga kalayong’ artipisyal, naghilingalayo nga daw sunugon nila ang tanan nga kabalayan;
tungod sini makita ang mga tawo nga nagsalakay sa mga alibubongan sang mga balay, nga nag-uloyat sang mga tukon nga kawayan nga may trapo sa utbong kag may mga timba nga may unod
nga tubig. Ang ila maitum nga mga dagway mahilum sa masagilum nga kasanag sang taliwala, kag katulad sila sang mga baboy
nga nagpalanaog halin sa kahitaasan sa pagsaksi sa kinasadya sang
mga tawo. Ginsindihan man ang madamb nga aliling, mga kastilyo, mga turo ukon mga karabaw nga kalayo kag isa ka daku nga
bolkan, nga lumandas sa katahum kag kadamuon sang mga nakita
kutob sadto sang mga pumoluyb sa San Diego.
Karon tingob nga nagkaladto ang mga tawo sa plasa sang banwa sa pagtan-aw sa katapusan sang teatro. Diri kag didto makitrl ang suga nga bengala, nga nagsuga sing makatilingala sa masadya nga mga guban; ang kabataan naggalamit sing mga sulo sa pagpangita sa mga hilamon sang mga bomba nga wala maglulupok kag iban pa nga nagkalabilin nga sarang mapuslan, apang ang musika naghatag sing patimaan kag ang tanan nagbiliya sa kahilamonan.
Ang masangkad nga entablado nasug-an sing matahum: linibo nga mga suga naglibot sa mga tukod, nagkalabit kutob sa atop kag namugtakpogtak sa duta nga pinamutang sa mga kahoy nga pino. Ang nagtatap sini isa ka algwasil kag kon magpajapit sia sa pagkaayo sang mga suga, ang mga tawo manihol kag masinggit sa iya: — Ara na sia, adto na sia!
