358
—Isiling lang kon pila ang luyag mo ibayad! — Pilit ni Lucas.
—Ginasiling ko sa imo nga hambalan ta ina sa madason nga adlaw, karon wala ako sing panahon! — Hambal ni Ibarra nga tinak-an.
—Wala ka karon sing panahon, ginuo? — pamangkot ni Lucas nga nagsakit ang iya buot, nga nagtindog sa iya atubangan. — Wala ka sing panahon sa pag-atipan sa mga patay?
—Kadto ka karon sa hapon. but-anan nga tawo! — Sulit ni Ibarra nga ginpunggan niya ang iya kaakig. — Matan-aw ako subong sang isa ka babae nga nagamasakit.
—A! Tungod lamang sa isa ka babae nga nagamasakit kalimtan mo ang mga patay? Tungod ayhan kay nagatuo ka nga kami mga imol . . . ?
Tinulok sia ni Ibarra kag pinadulog ang iya paghambal.
—A yaw ako pagpatak-i! — Siling niya kag dinayon niya ang paglakat.
Nabilin si Lucas nga nagtulok sa iya nga nagyuhom nga puno sing dumot.
—Makilala nga ikaw ang apo sadto’ng nagpatial sang akon amay sa initan! — Kibot niya nga nagpagot. — May amo man ikaw nga dugo!
Kag sa lain nga tingog, nagsiling: — Apang kon bumayad ka sing maayo . . . mga abyan!
