numdom sa akon sadto nga mga adlaw sang ang Iya Reberensya
masunson nga nagduaw sa amon balay kag nagpadungog sa latok
sang akon amay.
Ang dominiko tumulok sing mahipos sa pransiskano nga nagpalangurog. Si Ibarra nagpadayon, nga tumindog:
— Mga ginuo, tugotan ninyo ako nga magtaliwan kay, bag-o lang ako makaabot kag sanglit malakat ako gilayon bwas nga daan, may madamb nga palatigayunon nga akon tapuson. Ang daku nga bahin sin! nga panihapon natapos na kag mainum ako sing diutay nga alak kay talagsa lamang ako nagatam-id sang mga ilimnon. Mga ginuo, ang tanan sa Espana, kag Filipinas! Kag tinayhong niya ang isa ka kopita, nga tubtob sadto wala gid niya matandog. Ang tigulang nga tenyente sumunod man sa iya apang wala magtikab sing isa ka taga.
— Indi ka maglakat!—Siling ni Kapitan Tiago sa iya sa mahinay nga tingog. — Si Maria Clara maabot na: naglakat si Isabel nga nagkuha sa iya. Maabot ang bag-o nga kura sang imo banwa nga isa ka santos.
— Makari ako bwas sa indi pa ak6 makalakat! Karon may duawon ako nga kinahanglanon kaayo.
Kag naglakat sia. Sa karon ang pransiskano pumakawas sang iya mga ginbatyag.
— Kag nakita mo? — Siling niya sa pula nga pamatan-on nga bumakyaw sang kutsilyo nga gingamit sa pamostre. — Tungod ina sa bugal! Indi sila maluyag nga ang Kura magbasol sa ila! Nagatuo na sila nga mga tawo nga talahaon! Malain ang mahanabb nga ipadala naton ang mga pamatan-on sa Europa! Dapat ini dumilian sang pangulohan.
— Kag, ang tenyente? — Hambal ni Donya Victorina nga bumuylog sa kaisipan sang pransiskano, — sa bug-os nga gab-i wala makakas sa iya nawong ang pagkisdong. Maayo man nga bumiya sia sa aton. Tigulang na kaayo apang tenyente pa gihapon.
Indi malimtan sang senyora ang ginhambal nahanungdd sa iya kulong nga buhok kag ang pagtapak sa sidsid sang iya nagwas.
Sadto nga gab-i ang pula nga pamatan-on nagsulat, lakip sa iban nga mga butang, sang madason nga bahin sang Estudios Coloniales: ‘Kon paano ang isa ka liog kag isa ka pakh sang manok sa pinggan nga tinula sang isa ka prayle makatublag sang
