- 403
—Maayo! Ang abuhon iya sang akon agalon kag bag-o lang ako makadaog; isa ka gatos batok kan-uman.
—Takpan na ang pustahanay! Hulat kay makuha ako sing kwarta.
—Apang ako ang mauyat sang kwarta, — siling sang isa nga wala sing salig sa mga panulok ni Bruno.
—Sa akon pareho lang! — Sabat sini nga nagsalig sa iya mga inumol.
Kag bumalikid sa iya utod nagsiling:
—Kon mapabilin ka, ako akon mapadayon. Nanghunahona si Tarsilo: ginhigugma niya ang iya utod kag ang hampang. Indi sia makapabaya sa iya nga isa lamang kag nagkibot: Padayuna!
Pinalapitan nila si Lucas: Nakita sila sini nga nagpalapit kag nagyuhom.
—Tiyu! — Siling ni Tarsilo.
—Nano?
—Pila ang ihatag mo? — Pangkot sang duha.
—Nahambal ko na; kon mangita kamo sang iban pa sa pagsulod sang kwartel, hatagan ko ang tagsa sa inyo sing katloan ka pesos, kag napulò ka pesos sa tagsa ninyo ka kaupod. Kon ang tanan maggwa nga maayo, ang tagsa magabaton sing isa ka gatos, kag kamo ang pilu: Si don Crisostomo manggaranon.
—Ginabaton namon! — Sabat ni Bruno nga kinunyag. —Ihatag na ang kwarta.
—Nahibal-an ko na nga maisog kamo katulad sang inyo amay! Kari kamo, agud indi makabati yana’ng nagpatay sa iya! — Hambal ni Lucas nga tinudlo niya ang mga gwadya sibil.
Kag dinala niya sila sa isa ka higad, hinambalan niya sila samtang iya gin-isip sa ila ang kwarta:
—Bwas maabot si don Crisostomo kag madala sing mga pusil; sa isa ka bwas, pagkagab-i, malapit sa ikawalo ang takna, kadto kamo sa patyo kag ihatag ko sa inyo ang katapusan niya nga mga mandu. May panahon kamo sa pagpangita sang mga kaupod.
Nagpaalam sila. Ang duha ka mag-utod daw nagbayluhanay sing papel: si Tarsilo naghipos, si Bruno nagpalangluspad.
