408
—A... apang, asawa ko, kag ang mga gwardya? Piang ako? —Kinahanglan batban mo sia sa pistola uk6n sable, ukon indi gani ...
Kag tinulok sia ni Donya Victorina sa postisong’ mga ngipon.
—Palangga, wala gid ako maka . . .
Wala sia pagpatapusa ni Donya Victorina: sa isa ka may ukag nga hulag hinulbot niya ang postiso sa tunga sang dalan kag iya lininas. Sia, nga daw naghibi, kag ang asawa nga nagpusnga sang kalayo, nag-ab6t sa balay. Si Linares sadto nga tion nagpakigsugilanon kanday Maria Clara, Sinang kag Victoria, kag sanglit wala sia makahibalo nahanungbd sang kinagamo, indi diutay nga natublag sia sang makita niya ang iya primo kag prima. Si Maria Clara nga nag-idag sa isa ka silyon sa tunga sang mga almohada kag mga hapin, indi diutay ang iya man katingala sang makita niya ang nawong sang iya doktor.
—Primo, — siling ni Donya Victorina, — awayon mo karon nga daan ang alperes kon indi gani...
—Kag tungod sa ano? — Pamangkot ni Linares nga natingala.
—Awayon mo sia karon nga daan kon indi gani isugid ko diri sa tanan kon sin-o ka.
—Apang, Donya Victorina!
Nagtulokay ang tatlo ka mag-abyan nga babae.
—Dumdumon mo! Ang alperes nagpasipala sa amon kag naghambal nga ikaw amo ikaw! Ang tigulang nga asawa nanaog nga may tagsaon, kag ini, ini sia nagpabaya nga pagpasipalahan ... isa ka lalaki!
—Aba! — Hambal ni Sinang: nag-away gall sila kag wala naton makita!
—Tinaktak sang alperes ang mga ngipon sang doktor! — sugpon ni Victoria.
—Karon nga daan makadto kita sa Manila; ikaw magpabilin diri sa pag-away sa iya, kag kon indi sugiran ko si Don Santiago nga butig ang tanan nga sinugid mo sa iya, isugid ko sa iya nga ...
—Apang, Donya Victorina, Donya Victorina, — tabla ni Li nares nga nagpalangluspad nga nagapalapit sa iya, — paghipos ka, indi ako pagpahanumdoma... — kag sinugponan niya sa tingog nga mahinay: — ayaw ka pagpakalakas, labi pa gid karon ...
Samtang ini nagkahanabb umabot si Kapitan Tiago gikan sa bulangan, nga masubo kag nagpanghakroy: nalutos ang iya malatuba.
