SANG WALA PA MAGSALOP ANG ADLAW, sumakay
si Ibarra sa baroto ni Elias sa baybayon sang linaw. Ang pamatanon daw nagpalibog.
—Pasayluha ako giniio, — siling ni Elias nga nahanusbb sang makita sia. — Pasayluha ako nga ginpangahasan ko ang pagpangabay sa imo nga makigkita sa akon diri; luyag ko nga maghambal sa imo sing hilway kag ginpili ko ini nga kahigayunan, kay diri wala kita sing mga saksi: sa sulod sang isa ka takna sarang kita makabalik.
—Nagsayop ka, abyan Elias, — sabat ni Ibarra nga gintinguhaan niya ang pagyuhom. — Idul-ong mo ako sa sina nga banwa nga ang iya kampanaryo ginalantaw naton diri. Ang ka talagman amo ang nagapilit dira sa akon.
—Ang katalagman?
—Huo; dumdumon mo nga sang pagkari ko diri nasumalang ko ang alperes, nga nag-aha nga updan niya ako; ako nga nagpanumdom sa imo kag nahibal-an ko nga nakilal-an ka niya, sa paglikaw sa iya ginsingganan ko sia nga makadto ako sa sina nga banwa diin ako magaunay sa bug-os nga adlaw, kay ang tawo luyag magpangita sa akon bwas sa hapon.
—Ginapasalamatan ko ang imo pagdumdom, apang kuntani ginsingganan mo lang sia nga updan ko ikaw, — sabat ni Elias nga wala magbalhin.
—Nano? Kag ikaw?
—Kuntani wala niya ako makilal-i, kay ang makaisa lamang nga pagkakita niya sa akon indi makapahanumdom sa iya sang akon dagway.
— Malain ang akon palad! — Uyhaw ni Ibarra nga nagpanumdom kay Maria Clara. — Ano ang ihambal mo sa akon?
Si Elias nagtulok sa iya palibot. Malayo na sila sa baybayon; ang adlaw nakasalop na kag, sanglit sa sini nga mga bahin ang
