- 425
—Kag ako tungod nga nautang ko sa iya ang akon malaot nga palad, — kibot ni Elias.
—Huo, abyan ko, nahibal-an ko nga nagabatas ka, ikaw isa ka wala’y palad, kag ini amo ang nagapatan-aw sa imo nga madulom ang imo palaabuton kag amo ang ginagikanan sang gawi sang imo panghunahona; tungod sini namati ako nga may paghalong sa imo mga panumbong. Kon sarang ko kuntani mahibalan ang mga kabangdanan, ang bahin sina nga nagliligad...
—Ang akon malaot nga mga palad nagtuna sa liwan nga ginhalinan; kon ginahunahona mo nga may isa ka kapuslanan, isugid ko sa imo, kay wala’y labot nga wala ako sina sing ginatagb, nakilala na kaayo sang madamo.
—Ayhan ang paghisayod mo sina makapatadlong sang akon mga kaisipan; nakasayod ka nga wala ako pagpati sing daku sa mga sugid, labi nga nagatuytoy sa akon ang mga binuhatan.
Si Elias naunay nga nagpadalum sang iya hunahona sing pila ka tion.
—Kon amo ina, ginuo, — sabat niya — isugid ko sa imo sing malip-ot ang akon maragtas.
