442
—WalSI —Hand ? —Mahapbs; sanglit ikaw ang mabangka, ginahulat ko nga ibutang nila ina sa akon. —Kag kon indi pag-ibutang ina sang mga patay? —Ano ang himuon? Ang hampang wala pa mahimb nga ginpilit sa mga patay... May isa ka tion nga kalinong. —Nagkari ka nga may hinangiban? Ano ang pagbatb mo sa mga patay? —Sa akon mga inumol, — sabat sang dakb sa duha. —A, panulay, karon nadumdoman ko! Ang mga patay wala pagluthang kon may kapin sa isa nga buhi, kag duha kita. —Matuod? Hand indi ako maluyag maglakat. —Bisan ako, kulang ako sa kwarta, — sabat sang diutay. — Apang mahimb kita sang isa ka butang: mahampang kita nga duha, kag ang malutos amo ang magtaliwan. —Himba... —sabat sang isa nga malain ang boot. —Hand masulod kita ... may posporo ka? Sumulod sila kag nangita sa di-hil-ob nga kadulom sang isa ka duog sa ila katuyban; madali nga nakakita sila sing isa ka pantyon nga sa ibabaw sini nagpungkb sila. Ang manubb kumoha sa ub6s sang iya sadok sang pila ka baraha, kag ang isa nagsindi sang posporo. Sa sanag nagtulokay ang isa kag isa, apang, hukman sa balatyagon nga naglutaw sa ila mga nawong, wala sila magkilalahay. Wala’y sapayan. nakilala naton ang mataas kag may lalakin-on nga paningog nga amo si Elias, kag ang manubb si Lucas nga may pinalian sa pisngi. —Labu — Siling sini, nga wala mag-untat sa pagpanilag sa iya. Winahig niya ang pila ka tul-an nga nakita niya sa ibabaw sang pantyon, kag kinuha niya ang isa ka alas kag isa ka kabayo. Sunodsunod nga nagsindi si Elias sang posporo. —Sa kabayo! — Siling niya kag agud matandaan ang baraha dnungtongan niya sing isa ka tul-an nga taluktukon. —Bini! — Hambal ni Lucas kag sa ikap-at ukon ikalima nga baraha nagunot niya ang isa ka alas.
