- 455
sing nadula kon wala man sia sing duha ka kamot.2 Isa ka pamuyayaw kag kulomuron ang nagsabat sa Iwas.
—Harasharas! Pinalitik mo ang akon agtang! — Singgit sang iya asawa.
—Karon isugid mo ang yara sa imo hunahona! — Siling sang alperes sa kura sing matawhay.
Tinulok sia sini sing malawig nga tion; sang ulihe namangkot sia sa paningog nga nagsungaw sa ilong kag makatalaka nga iya sang mangwawali:
—Nakita mo ako sa akon pagkari nga nagdalagan?
—Huo! Naghunahona ako anay nga may balaod ka!
—Gani maayo. — Siling sang kura nga wala magsapak sang binastos sang alperes, — kon makulangan ako sa akon katungdanan, tungod ina kay may dalagkb nga mga kabangdanan.
—Kag ano pa? — Pamangkot sang isa nga pinusdak ang iya till sa salog.
—Pagpakatawhay!
—Hanti, tungod sa ano nga nagkari ka nga masako? Inipingan sia sang kura kag pamangkuton nga may likum:
—Wala... ka... makasayod... sang bag-o nga butang?
Ang alperes pumakinhol sang iya mga abaga.
—Nagasumpa ka nga wala ka sing maskin ano nga nahibal-an?
—Maluyag ka nga maghambal sa akon nahanungod kay Elias, nga kagab-i nagtagb sang imo sakristan mayor? — Pangkot niya.
—Indi, indi ako maghambal karon sina nga mga hitabb,— sabat sang kura nga malain ang buot. — Nagahambal ako sang isa ka dakft nga katalagman.
—Hand, han...! Haw-asa na!
—Pamatii! —Hambal sang prayle nga malagnay nga may dala nga kaaligutgot, — makita mo liwat ang amon pagkamalahalon, nga mga alagad sang pagtuluohan; ang labing’ kubos nga timawa timbang sang isa ka rehimyento; labi na gid ang isa ka kura...
Kag pinahinay niya ang iya tingog kag may tuman nga li kum:
—Nasapwan ko ang isa ka dakfi nga himbon!
(2) Kon wala man sia sing duha ka kamot — Isa ka sari sang pulolungon nga palikaw sa pagsiling nga eng alperes wala sing maskin ano nga nadula kon mapihakpihak sa apat ang iya mga kamot.
