456
Nakatumbo ang alpcres kag tinulok niya ang prayle nga may kakugmat.
—Isa ka makalilisang kag napadihot sing maayo nga himbon, ang pagahiwaton karon nga daan nga gab-i.
—Karon nga daan nga gab-i!—maabtik nga nabungat sang alpcres nga nalingkang sa kura; kag dumalagan sia nga kinuha niya ang iya rebolber kag sable nga nabitay sa dingding.
—Sin-o ang dakpon ko? Sin-o ang dakpon ko? — Singgit niya.
—Pagpakatawhay ka, may panahon pa gihapon salamat nga madali ang akon pagkari; tubtob sa ikawalo. ..
—Luthangon ko ang tanan!
—Pamati ka! Karon nga hapon, isa ka babae nga ang iya ngalan indi nakon pag-isugid (isa ka likum sa pagtuad,) nagpalapit sa akon kag sinugid niya ina sa akon tanan. Sa ikawalo ang takna agawon nila ang kwartel sa kibot, atihon nila ang kombento, agawon nila ang sakayan nga ginalulanan sang mga pinangdakop kag pamatyon nila kami tanan nga katsila.
Ang alperes naurongan.
—Ang babae wala na sing ginsugid sa akon kapin sini, — sugpon sang kura.
—Wala na sia sing iban pa nga ginhambal? Hand dakpon ko sia!
—Indi ako makapahanugot sina: ang hukmanan sa pagpaantos amo ang dambana sang Diwa sang mga kaawa.
Wala sing Diwa bisan mga kaawa nga makasagang! Dakpon ko ina!
—Ginadula mo ang imo ulo. Ang dapat nimo buhaton amo ang pagpangaman; sa hipos lupiti sing mga hinangiban ang mga soldado kag ipamutang sila sa mga hulukmongan; padal-i ako sing apat ka gwardya sa kombento kag paamani ang mga tagasakayan.
—Ang sakayan wala diri! Mangay b ako sing bulig sa iban nga mga bahin!
—Indi, kay indi gani mahibal-an nila kag indi nila pagpadayunon ang ila ginahimbon. Ang kinahanglan nga madakpan naton sila nga mga buhl kag pasugiron naton sila, ang buot ko isiling, nga kamo ang magpasugid sa ila; ako, sa akon pagkapari indi dapat nga maghilabot ako sa sini nga mga butang. Talupangdan mo, nga diri makakuha ka sing mga rus kag mga
