458
—Ibutang sa kahilwayan ang tanan nga butang nga labing' ginapakamahal mo. ..
—Kag tungod sa ano?
—Sunoga ang tanan nga papel nga sinulat nimo kag pinadala man sa imo: ang labing’ wala’y kabilinggan sarang mabilang nga malain...
—Apang tungod sa ano?
—Tungod sa ano? Kay bag-o lang masapwan ang isa ka himbon nga ikaw ang pagabangdanan sa paghalit sa imo.
—Isa ka himbon? Kag sin-o ang tagpadihot?
—Wala’y kalalangan nga mausisa ko kon sin-o ang tagpadihot; sang tion lamang nga nagligad nakapakighambal ako sa isa sang mga wala’y palad nga ginbayaran sa paghikot sina nga wala gid nakon malugpayi nga indi pagpadayunon.
—Kag yadto wala nimo mapamangkot kon sin-o sa iya ang nagbayad ?
—Huo, nga nagpilit sa akon nga hipsan ko ang likum, nagsiling sa akon nga ikaw kuno.
—Diwa ko! — Nakatuaw si Ibarra kag hinali nga nagdalum ang iya panumdoman.
—Ginuo, indi ka magpangduhadoha, indi na kita mag-usik sing panahon, kay ang himbon pagahiwaton karon nga daan nga gab-i!
Si Ibarra, nga humitad ang iya mga mata, kag binutang ang iya mga kamot sa iya ulo, daw katulad sang wala makabati kay Elias.
—Ang kusog indi mapunggan, — padayon ni Elias. — Nagkari ako nga ulihe, wala ko makilala ang mga nagapangulo... Iwason mo ang imo kaugalingon, ginuo, halungi ang imo kaugalingon nahanungod sa imo pungsod!
—Diin ako malagyo? Karon nga gab-i hulaton nila ako! — Hambal ni Ibarra nga nagpanumdom kay Maria Clara.
—Sa bisan diin nga iban nga banwa, sa Manila, sa balay sang isa ka punban, apang sa iban nga duog, agud indi masiling nga ikaw ang nagadumala sang hublag!
—Kag kon ako man ang magpasayod nahanungod sang himbon?
—Ikaw ang masumbong! — Hambal ni Elias nga may kabulong nga gintulok sia kag nag-isol. —Bilangon ka nga malubha kag matalaw sa mga mata sang mga humilimbon, kag maitum
