- 459
sing kalag sa mga mata sang iban; masiling nga nanugid ka sa
ila agud pagdayawon ka, ang sarang masiling.
—Apang ano ang himuon ko?
—Nahambal ko na sa imo; sunoga ang tanan nga papcl nga yara sa imo nga may kaangtanan sa imo kaugalingon, magpalagyo kag maghulat sang mga mahanabo...
—Kag si Maria Clara! — Hambal sang pamatan-on. — Indi, mauna ako mapatay!
Kinumos ni Elias ang iya mga kamot kag magsiling:
—Hanti maayo, sa kubos nalikawan mo ang kusog, rnagpanginlaman ka kon isumbong ka nila.
Si Ibarra tumulok sa iya palibot sa hulag nga kinugmat.
—Kon amo, buligi ako; dira sa sina nga mga karpeta may mga sulat ako gikan sa akon panimalay; pilia ang iya sang akon array nga amo man ang makahatag sa akon sing kalainan. Ba saha ang mga lagda.
Kag ang pamatan-on, nga gumon ang panumdoman, ginkibang, nagbukas kag nagtakop sang mga kahon, nagkuha sang mga papel, madasig nga nagbasa sang mga sulat, ginisi niya ang iban, gintagb ang iban, nagkuha sang mga tulon-an, gintuki ang mga pamihak, kag iban pa. Amo man ang ginhimb ni Elias, bisan nga diutay ang iya kakibang apang may amo man nga kahugod. Apang, nagdulog sia, naghitad ang iya mga mata, tinanaw niya liwat ang isa ka papel nga yara sa iya kamot kag namangkot sa tingog nga nagkurog:
—Nakilala sang imo panimalay si Don Pedro Eibbaramendia?
—Huo! — Sabat ni Ibarra nga binuksan niya ang isa ka ka hon kag kinuha ang isa ka hantal nga mga papel; — sia ang amay sang akon lolo!
—Amay sang imo lolo si Don Pedro Eibbarramendia? — Pamangkot liwat ni Elias, nga nagpalanggit-um kag nagliwat ang iya pangnawong.
Huo, — sabat ni Ibarra nga nalingaw. — Utdon naton ang apelyido nga malawig.
—Isa sia ka vascongado?(4) — Sulit ni Elias nga pumalapit sa iya.
(4) Vascongado — Isa ka sari sang kabikahan sang mga tawo nga nagapulo sa kadutaan sa katundan nayon sang kabukiran sang Pirineos sa Bahiya sang Vizcaya sa Espana kag Francia.
