—Pila ka luthang! Siling nila guban ni tigulang Pablo.
—Mga tulisan? Indi mahimo! Siling nila mga kwadrilyero batok sa mga sibil. Tungod sina nabilanggo si Don Filipo.
—Sanctus Deus! Siling nila nga sa kubos may napulo kag apat ang napatay.
Ang iban nga mga bintana nagbulokas man, kag nagkalainlain nga mga guya nagginuwa nga nagyaubay kag nagsinugilanonay.
Sa sanag sang adlaw, nga may danyag nga magahanahay, makita sa malayo ang mga soldado nga nagpinakadto kag nagpinakari, nga nagsinamusamo, nga daw abuabuhon nga mga lambong.
—Adto ginadala ang isa ka patay! — Siling sang isa kutob sa isa ka bintana.
—Isa? Ang nakita ko duha.
—Kag ako man... apang sa katapusan tungod sa ano nga wala ka makahibalo kon sin-o yadto?—pamangkot sang isa ka tawo nga may nawong sang makahas.
—Amo na! Mga kwadrilyero.
—Indi, ginuo; isa ka kinagubot sa kwartel!
—Ano nga kinagubot? Ang kura batok sa alperes.
—Wala gid sina, — siling sang nagpamangkot. — Mga insik yadto nga nagribok.
Kag tinakpan niya liwat ang iya bintana.
—Ang mga insik! — sulit sang tanan nga may daku nga kahayanghag.
—Gani, nga wala sing makita bisan isa!
—Napatay na sila tanan.
—Ako nakamutik na nga daan nga may himuon sila nga malain. Kahapon...
—Nakita ko na ina. Kagab-i...
—Kanugon! — Hambal ni utod Rufa. — Mapatay sila tanan sa wala pa ang Paskwa, nga amo ang ila pagkari, nga may dala nga mga dulot... Kuntani ginhulat nila ang bag-ong’ tuig...
Ang dalan amat-amat nga nagkisay: nahauna nagginuwa ang mga idd, mga manok, mga baboy kag mga salampati, nga nagsulugod sa pagsayo; sa sini nga mga sapat nagsulunod ang kabataan nga rubanit, nga nagdinapitanay kag nag-amat palapit nga may katahap sa kwartel; sang ulihe, ang pila ka tigulang nga babae, nga may mga panyii nga nabugkos sa ila ulo palibot sa
