sa balay ni kapitan Tiago. Ginsugid nga madamo ang nakapalagyo. Sinunog sang mga gwardya sibil ang balay ni Don Crisostomo, kag kon wala sia madakop sing una, sinunog man sia.
—Sinunog nila ang iya balay?
—Ang tanan nga suloguon ginbilanggo. Tan-awa nga makita gihapon kutob diri ang aso! — siting sang tagpanugid nga nagpalapit sa bintana. — Ang mga nagasalampot halin didto nagapanugiron sang mga butang nga manubb kaayo.
Ang tanan naglalantaw sa duog nga gintudlo: isa ka manipis nga tuok sang aso nagsaka pa gihapon sing mahinay sa langit. Ang tanan naghinambalhambal kapin ukon kulang sang mga butang nga may kaangtanan sa pagtuo, kapin ukon kulang nagpakasumala.
—Kailo man nga pamatan-on! — Hambal nga may kahanuklog sang isa ka tigulang nga lalaki, ang bana ni Puti.
—Huo! — Sabat niya sa iya bana. — Apang talupangdan mo nga kahapon wala sia magpamisa sa kalag sang iya amay, nga sa wala’y duhadoha kinahanglan niya labi sangsa iban.
—Apang, asawa ko, wala ka sing kaawa...?
— Kaawa sa mga ekskomulgado? Isa ka sala ang magkaawa sa mga kaaway sang Diwa, siting sang mga kura. Nakadumdom ka? Didto sa patyo naglakat sia nga daw sa sulod sang isa ka kudal!
—Apang ang sulod sang kudal kag ang patyo alangay lamang, — sabat sang tigulang, — Ang kinatuhay lamang nga sa nahauna wala sing nagasulod Iwas sang mga sapat nga isa lamang ang sari...
—Hipos ka! — Singgit sa iya ni utod Puti. — Apinan pa nimo gihapon ang maathag na nga ginasilutan sang Diwa. Tan awon mo kay dakpon man nila ikaw. Tukuron mo ang isa ka balay nga mapukan!
Ang bana humipos sa amo nga katarungan.
—Karon — Padayon sang tigulang nga babae, — tapos niya masumbag si P. Damaso, wala sia sing liwan nga buhaton kundi ang magpatay kay P. Salvi.
Apang indi ka makalalis sa akon nga maayo sia sadto sang bata pa sia.
