—Pangita?
—Manogpanguha sang bunga sang lubi, ginuo, kag suluguon sang akon ugangan nga babae.
—Sin-o ang nagsugo sa imo nga atihon mo ang kwartel?
—Wala, ginuo!
—Ngaa wala? Indi ka magbutig agiid indi ka pag-itunton sa bubon! Sin-o sa imo ang nagsugo? Isugid ang matuod!
—Ang matuod, ginuo!
—Sin-o?
—Sin-o ginuo!
—Ginapangkot ko ikaw kon sin-o ang nagsugo sa imo sa pagribok.
—Ano nga ribok, ginuo:
—Yadto, kay didto ka kagab-i sa nakawaan sang kwartel.
—A, ginuo! — Sabat ni Andong nga nagpalamula.
—Sin-o gani ang may sala sadto?
—Ang akon ugangan, ginuo!
Kinadlaw kag katingala ang nagsunod sini nga mga tinaga. Ang alperes dumulog kag tinulok niya sing masakit ang binilanggo, nga nagtuo nga ang iya hambal ginbatyag nila nga maayo, nagpadayon sia nga nakunyag:
—Huo, ginuo; ang akon ugangan nga babae wala sa akon maghatag sing pagkaon Iwas lamang sang mga mumho kag indi na mapuslan; kagab-i sang akon pag-abot, nagsakit ang akon tiyan, nakita ko ang nakawaan sang kwartel sa malapit, kag nagsiling ako sa akon kaugalingon: Gab-i na, wala sa imo sing makakita. Nagsulod ako ... kag sang pagtindog ko, nag-inarak ang madamo nga luthang; hinigot ko ang akon sarwal...
Isa ka han-os sang tagsaon nga uway umutod sang iya hambal.
—Isulod sia sa bilanggoan! — sugo sang alperes. —Karon sa hapon sa Ulobanwa!
