SA IBABAW, sa busáy sang bukid, malapít sa ginailigan
sang tubig, natago ang isá ka payág sa tungâ sang kakahuyan,
nga ginbalay sa ibabaw sang binangdaybangday nga mga batang.
Sa ibabaw sang iya atóp nga kugon nagkamang ang madamò
nga balagon kag punô sing mga bunga kag mga bulak ang ka
labasa; ang bukidnon nga puloy-an napunihán sing mga sungay
sang usá, mga bagúl sang mga baboy nga talunón, nga ang ibán
may malagbà nga mga bangkil. Didto nagpangabuhî ang isá
ka panimaláy nga tagalog, nga ang pangità amó ang pagpangayám kag pagpang-utód sang kahoy nga inoggatóng.
Sa landong sang isá ka kahoy, ang isá ka tigulang nga lolo nagpanghimò sing mga silhig nga mga ugát sang lubí, samtang ang isa ka pamatan-on nga babae nagsulód sa isá ka alát sing mga itlog sang manók, mga limon kag mga utanón. Duhá ka batà isá ka lalaki kag isá ka babáe naghampang sa luyó sang isá, nga maluspi, masulub-on, may dalagkò nga mga mata kag madalum ang panulok, nga nagpungkò sa ibabaw sang kahoy nga natumba. Sa iya maniwang nga nawóng makilala naton ang anak ni Sisa, nga si Basilio, ang utod ni Crispín.
—Kon mag-ayo na ikaw nga makalakát, — hambal sa iya sang bata nga babáe, mahampang kitá sing pitupito, akó ang ilóy.
—Masakà ka upód sa amon sa ibabaw sang bukid, —sugpon sang bata nga lalaki, — mainum ka sang dugo sang usá nga may simbog nga dugâ sang limón kag magatambok ka, kag sa ulihe tudloán ka nakon sa paglumpatlompat sa mga bató, sa ibabaw sang mga sulóg.
Si Basilio nagyuhóm sing masubô, tinan-aw niya ang pilás sa iya tiil, sang ulihe tinangla niya ang adlaw nga nagbanaág sing matahúm.
