NANAYSAYON SI PADRE DÁMASO537
Si Sisa nagsugod sa pag-amba sa atubangan sang baláy, nga nagtulok sa bulan, nga nagsakà sing labí katahúm sa tagumnon nga langit sa tungâ sang mga panganod nga bulawanon. Nakità siá ni Basilio kag walâ siá magpangahas sa pagpalapit sa iya, nga ayhan naghulát siá nga maghalín sa amó nga duóg; naglakátlakát siá halin sa pihák pakadto man sa pihák apang gin likawan niya ang magpalapít sa kwartel.
Ang pamatan-on nga babáe nga yarà sa bintanà namati sing maayo sa ambahanon sang buang, kag sinugò niya ang manogbantay nga pasakàon siá.
Sang makità ni Sisa nga nagpalapit sa iya ang soldado kag nagpamati sang iya tingog, napunô sing kahadlok, dumalagan, kag nakasayod ang Diwa kon daw anó ang pagdalagan sang isá ka buang. Sinunód siá ni Basilio, kag nahadlok siá nga madulà siá, nagdalagan man siá kag nalimtan niya ang kasakit sang iya mga tiíl.
—Tan-awá kon anó ang paglagás sinâ nga batà sang buang! — Hambal sang isá ka sulogùón nga babae nga naakig nga yadto sa dalan.
Kag gintan-aw niya nga iya ginlagás, kumohà siá sing bato kag hinabóy niya sa iya nga nagsilíng:
—Arà batuna! Masubô nga nahigtan ang idû!
Nabatyagán ni Basilio nga naigò ang iya ulo, apang pinadayon niya ang pagdalagan nga walâ magsapák. Tinaghol siá sang mga idû, ang mga gansa nagsinuliyaw, ang pilá ka bintanà nagbulokás sa pagpalaaw sang mga nagkalabulong, ang ibán nagpanakóp nga hinadlukán nga basì isá na man iní ka gab-i sang kinagamo.
Nakaabót silá sa lwás sang banwa. Nag-amát hinay ang pagdalagan ni Sisa; dakû ang antad nila sang naglagás sa iya.
—Nanáy! — Singgit niya sang iya maathagán.
Ang buang, halos nakabatî sang tingog, nagsugod na man sa pagdalagan.
—Nanáy, akó iní! — Singgit sang batà nga daw nadulaan sing paglàum.
Walâ mabatií iní sang buang, ang batà nagsunod nga nag- hapûhapo. Naagyan na nila ang mga talamnan kag malapít na silá sa talunan.
