cierpiących należy wybierać suche lata i najcieplejsze jego miesiące. Zresztą nowo założony wał ochronny wzdłuż Wisły nie mało obecnie przyczynia się do zaradzenia złemu.
Nasypy piaskowe, smutne pozostałości po ustąpieniu ztąd Wisły, które z dwóch stron otaczają osadę, — nie mniej wywożenie wypalonego węgla po błotnistych drogach, — roznoszą przy silniejszym powiewie wiatru w czasie pogody tumany kurzu pomiędzy spacerującemi gośćmi, zasypując oczy i brudząc bieliznę. Ale i temu wkrótce zapobieże zaprojektowane wysypanie żwirem główniejszych przestrzeni służących do komunikacyi, tudzież zasadzenie krzewów i drzewek w miejscach piasczystych, co już tu i owdzie urządzono a w krotce do reszty uskuteczni się.
Dotkliwie dały się także we znaki uszkodzone długoletniem użyciem główne kotły parowe w łazienkach № 1, które służyły do nadania ruchu całej maszyneryi kąpielowej, do urządzania kąpieli solankowych, błotnych, parówek, tuszówek, do poruszania i ogrzewania solanek. Często bowiem zdarzało się, że w pełni sezonu kąpielowego, łazienki przestały funkcyonować a chorzy przybyli z dalekich stron, zaprzestać musieli kąpać się, co trwało niekiedy czasem przez dni 4 — 6, dopóki nie zdołano załatać uszkodzonych kotłów. Pierwszym przeto zadaniem nowo zorganizowanego w roku 1872 zarządu, składającego się z Dyrektora Zakładu, rzeczywistego radcy stanu J. W. Ziembińskiego i 4-ch lekarzy zdrojowych (Dr. Ignatowskiego, Lubowskiego, Mieczkowskiego, Stockmana i kilku wybitniejszych właścicieli possesyj w Ciechocinku, było, rdzennie zaradzić podobnym nieporządkom. I tak więc przystąpiono odrazu: do zastąpienia starego kotła parowego trzema żelaznymi, bardzo silnymi i dużymi kotłami, które do dziś dnia działają, naprzemian bez przeszkody; dalej do wzniesienia nowego budynku murowanego dla pomieszczenia kotłów i maszyny parowej, wraz z wysokim kominem, umieszczonym w dziedzińcu łazienek I, do rozszerzenia łazienek I przez dobudowanie dwóch szkrzydeł, do zamiany starych, zużytych wanien na nowe porcelanowe (100 Rs. wanna) na miedziane, cynkowe, drewniane, do wzniesienia osobnego budynku na pomieszczenie parówek, łazienek wspólnych i pojedynczych dla mężczyzn i kobiet oddzielnie; a w parę lat później do wzniesienia łazienek IV na pomieszczenie nowych kąpieli błotnych i solankowych, których niedostatek dotkliwie uczuć się dawał przy coraz większym napływie gości. Zaprojektowane przez miejscowy Zarząd ulepszenia, komitet w Warszawie zamieszkały, pod
Page:PL Jan Łąpiński - Przewodnik po Ciechocinku.djvu/17
This page has not been proofread.